بررسی اثر محافظتی سیلی مارین بر آسیب بافت بیضه موش های صحرایی دیابتی و بیان ژن های سایتوکاین های پیش التهابی
نام نخستين پديدآور
حسین شیخ الاسلامی
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
دامپزشکی
تاریخ نشرو بخش و غیره
۱۴۰۰
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۸۶ص.
مواد همراه اثر
سی دی
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
کارشناسی ارشد
نظم درجات
پاتوبیولوژی
زمان اعطا مدرک
۱۴۰۰/۰۶/۱۷
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
این مطالعه جهت بررسی اثرات بهبودبخش سیلی¬مارین بر روی تاثیرات عوارض القا شده بوسیله دیابت در بافت بیضه می¬باشد.روش کار: جهت انجام مطالعه حاضر از 18 سر موش صحرایی بالغ نر با وزن 20±180 گرم با دسترسی آزاد به آب و غذا استفاده گردید. موش¬ها به گروه¬های شاهد و آزمون تقسیم شدند. بدنبال القا دیابت در گروه آزمون، موش¬ها به دو گروه هایپرگلایسمیک درمان نشده و درمان شده با سیلی¬مارین (mg/kg 50، خوراکی) تقسیم شدند. 58 روز بعد ظرفیت تام آنتی¬اکسیدانی(TAC)، مالون دی آلدهید(MDA)، سوپراکسید دسموتاز(SOD)، گلوتاتیون پراکسیداز(GPX)، کاتالاز(CAT)، گلوتاتیون ردوکتاز(GR)، سطوح mRNA و پروتئین¬های IL-1β، IL-6، TNFɑ، سطح تستسترون سرم، تعداد و فعالیت سلول¬های لیدیگ آنالیز گردید.نتایج: یافته¬ها نشان داد تجویز سیلی¬مارین سبب افزایش معنی¬دار (p<0.05) سطوح TAC، SOD، GPX، CAT، GR گردیده است. همچنین سبب کاهش معنی¬دار سطوح MDA گردیده است. تجویز سیلی¬مارین سبب کاهش معنی¬دار (p<0.05) بیان IL-6 و TNFɑ و همچنین افزایش قابل¬توجه (p<0.05) بیان IL-1β در مقایسه با گروه هایپرگلایسمیک گردیده است. سیلی¬مارین سبب افزایش معنی¬دار سطوح تستسترون سرم، تعداد سلول¬های لیدیگ و درصد سلول¬های لیدیگ با فعالیت استروئیدوژنیک گردید. درمان با سیلی¬مارین به شکل قابل توجهی(p<0.05) سبب بهبود تغییرات هیستوپاتولوژیکی ناشی از هایپرگلایسمی در بافت بیضه و تعداد اسپرم ها گردید
متن يادداشت
The present study was down to investigaten the ameliorative effects of silymarine (SMN) on diabete-induced detrimental impacts in testicular tissue.18 male rats weighing 180±20 g with free access to food and water were used. Rats were divided into control and test groups. Following Diabetes induction, the animals in test group were subdivided into non-treated and SMN-treated (50 mg/kg, orally) groups.Following 58 days, testicular total antioxidant capacity (TAC), malondialdehyde (MDA), superoxide dismutase (SOD), glutathione peroxidase (GPX), catalase (CAT), glutathione reductase (GR), mRNA and protein levels of IL-1β, IL-6, TNFɑ and serum testosterone level, Leydig cell number per mm2 and percentage of Leydig cells with steroidogenic activity were analyzed.Observations revealed that administration of SMN significantly (p<0.05) up-regulated TAC, SOD, GPX, CAT, GR levels and resulted in a remarkable (P < 0.05) reduction in MDA levels. The animals in SMN-treated group exhibited significantly (P < 0.05) lower expression IL-6 and TNFɑ and IL-1ɑ expression in SMN-treated group is remarkably (P<0.05) higher than non-treated group. Serum testosterone concentration, Leydig cell number per mm2 and Mean percentage of Leydig cells with steroidogenic activity are significantly (P<0.05) ameliorated in SMN-treated group. administration of SMN significantly (p<0.05) ameliorated the HPG-induced histopathological alterations and sperm count
عنوانهای گونه گون دیگر
عنوان گونه گون
: Investigation the protective effect of Silymarin on testicular tissue damage in diabetic rats and expression of proinflammatory cytokine genes
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )