ادب غنایی یکی از موضوعات اصلی در شعر شاعران، با بن مایه ی عشق و عرفان و احساسات درونی شاعر است. این نوع شعر در ادبیات گذشته ما با وجود شاعرانی همچون حافظ، سعدی، مولانا و... به اوج خود رسیده بود. شعر غنایی در دوره معاصر با وجود شاعران بزرگی که بیشتر در قالب نو به بیان احساسات و عواطف شخصی خود می پرداختند تأثیرات محکم و قوی ادب غنایی گذشته را نداشت. اما بودند شاعرانی که به تقلید و اقتفاء از شاعران سبک عراقی راه آنان را در پیش گرفتند. استاد محمد حسین شهریار یکی از نوادر دوره معاصر است که در عموم غزل هایش از حافظ تأثیر پذیرفته و بر سبک و سیاق ایشان شعر گفته است. لذا زندگی پر فراز و نشیب شهریار و عشق نافرجامی که در زندگانی گرفتار آن بود باعث گردید رگه های این ترنم با عناوینی چون عشق زمینی، عشق آسمانی، عشق ادبی، عشق به زندگی و طبیعت روستایی و... در اشعار فارسی و ترکی وی نمود پیدا کند. شهریار شاعر احساس و عاطفه است. حال اگر بیان این عواطف و سوز و گداز درون شاعر به زبان مادری باشد قدرت تأثیرگذاری آن بر هم زبانان آن شاعر دو چندان خواهد شد به این دلیل که زبان مادری وجه مشترک هویت و فرهنگ آن شاعر با هم زبانان خویش است. هدف از این پژوهش بررسی و تطبیق اشعار غنایی فارسی و ترکی شهریار است تا بدین طریق نوع و میزان بازتاب عواطف و هیجانات شاعر در محتوای هر یک از این دو اثر، مورد سنجش قرار گیرد. نگارندۀ این تحقیق کوشیده است تا با مراجعه به دیوان ترکی و فارسی شهریار داده¬های استخراج شده را طبقه¬بندی نماید و با استفاده از شیوۀ توصیفی- تحلیلی به بررسی یافته¬های خویش بپردازد. نتـایج حاصل ازانجام این تحقیق حاکی ازسیرِصعودی عشق در اشعار شهریار، همسو با گسترش افکار معنوی او و تاثیر مستقیم عشق مجازی و طبیعی برشهریار، در درک هرچه بهتر ذات متعال و به تبع آن عشق ورزی حقیقی اوست، با این تفاوت که شعر ترکی او به دلیل بی¬بدیل بودن در استفاده از فرهنگ عامه، تأثیر عمیق¬تری بر مخاطب هم¬زبانش دارد.
متن يادداشت
Lyrical poetry is a container for expressing the poet's personal emotions and feelings. This kind of literary deals with love, friendship, sufferings and regrets, joys and sorrows, and everything that affects the human soul.What distinguishes this type of literature from others is the dominance of the element of emotion and feeling.Now, if the expression of these emotions and favor within the poet is in the mother tongue, the power of its influence on the poet's linguists will be doubled because the mother tongue is the common face of the identity and culture of the poet with his fellow speakers. Master Seyyed Mohammad Hossein Behjat Tabrizi (Shahriar) is one of the poets whose lyrical spirit dominates all his poems, especially his Turkish poems, because his mother tongue is Turkish and of course every person can express his emotions and feelings better in his mother tongue for the same language audience.The purpose of this research is to check and adaption the lyrical Persian and Turkish poems of Shahriyar in order to assess the type and amount of reflection of the poet's emotions in the content of each of these two works . The author of this research has tried to classify the extracted data by referring to Shahriar Turkish and Persian Divan and to examine his findings using descriptive-analytical method.The results show lt is current that the poet's strong emotions and feelings in both Persian and Turkish poetry with special tricks and artifice such as all kinds of similes and metaphors and irony and popular culture ,etc . The difference that his Turkish poetry has a deeper impact on the audience of his language due to the incomparable in using popular culture.
عنوانهای گونه گون دیگر
عنوان گونه گون
Study and comparison of Persian and Turkish lyric poems of Shahryar
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )