یادداشتهای مربوط به کتابنامه ، واژه نامه و نمایه های داخل اثر
متن يادداشت
واژه نامه بصورت زیرنویس
متن يادداشت
کتابنامه ص .:۱۵۴-۱۶۰
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
کارشناسی ارشد
نظم درجات
جغرافیا و برنامه ریزی شهری
زمان اعطا مدرک
۱۳۸۷/۰۷/۱۳
کسي که مدرک را اعطا کرده
تبریز : دانشگاه تبریز ، دانشکده ی علوم انسانی و اجتماعی ، گروه جغرافیا
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
بدون تردید عمدهترین ویژگی قرن حاضر، گشوده شدن چشماندازهای جدید در سکونتگاههای انسانی و تمرکز بیسابقه جمعیت ر کلانشهرها و جهانشهرها میباشد .طی دهههای اخیر به تدریج محلات نابسامان و سکونتگاههای غیررسمی به طور عمده درحاشیهی کلانشهرها و شهرهای بزرگ کشور، خارج از برنامه رسمی توسعه شهری و به صورت خودرو شکل گرفته و گسترش یافتهاین محلات خودرو یا حاشیهنشین به بیان درستتر، اسکان غیررسمی نامیده شدهاند و کارکرد اصلی آنها تامین زمین و الگویساخت متناسب با توان مالی گروههای کمدرآمد مهاجر از روستاها یا گروههای کمدرآمد و فقیر شهری رانده شده از بافت موجود شهرهاست .اینگونه سکونتگاهها که سیمایی نازیبا، خدماتی پایین و ساکنینی کمتوان و مشاغلی نامطمئن دارند، محیطی آماده برای ذیرش نابهنجاریهای اجتماعی فراهم میسازند و خطرپذیری بالایی در برابر سوانح طبیعی و انسانی دارند .این پدیده بنابر مشاهدات جهای و آسیب شناسی فرایند شهرنشینی در کشورهای در حال توسعه پدیدهای موقتی و روبه زوال نیست، بلکه همواره رو به گسترشساتابر برآورد برنامه اسکان بشر سازمان ملل متحد، بیش از ۵۰ درصد ساکنان شهرهای کشورهای کمدرآمد و ۲۰ درصد کشورهای درآمد، در این نوع سکونتگاهها زندگی میکنند که سنجههای سواد، تندرستی، درآمد و پیشرفت اجتماعی از میانگین شهری در آن کشورها پایینتر است و شایستهی شان و کرامت انسانی نیست.در مجموع باید گفت اسکان غیررسمی حاصل سیاستهای شکست خورده، مدیریت و حکومتداری بد، فساد، مقررات نامناسب، بازار مسکن ناکارآمد، نظامهای مالی غیرپاسخگو و فقدان بنیانهای ارادهی سیاسی است .وجود بیش از یک هفتم جمعیت شهرهای تهران، مشهد، تبریز، اهواز، بندرعباس، کرمانشاه و زاهدان در اسکان غیررسمی و رشد سریع آن، هشداری جهت اهتمام جدی به این مسئله است .چارهجویی دشواریهای کنونی این محلات همزمان با پیشنگری مشکلات آتی ناشی از رشد آنها امری ضروری است کهاقدامات ویژه و همه جانبهای متفاوت از روال فعلی را میطلبد .این اقدامات بنا بر ماهیت از یک سو میبایست به صورت یکپارچه وچند بخشی در محیط کالبدی انجام شود و از سوی دیگر باید از اقدامات کالبدی و حتی پیش از آنها با برنامه های اقتصادی-اجتماع برای این اجتماعات همراه شود لازمهی این چنین رهگشایی جامع و همهسونگر، همسوئی و همیاری دستگاههای ذیربط است .در حال حاضر سکونتگاههای غیررسمی در شهر تبریز با وسعت ۴۰۰ هکتار و جمعیتی متجاوز از ۴۰۰۰۰۰ نفر میباشد .جمعیتمحلات اسکان غیررسمی در این شهر از بیمهریهای سیاستهای توسعه شهری رنج میبرند و شاخصهای اجتماعی- اقتصادی وکالبدی آنها در وضعیت نامناسبی قرار دارند.در این پژوهش، نخست به وجوه مفهومی و نظری سکونتگاههای غیررسمی اشاره شده آنگاه موردی خاص، یعنی محلات اسکان غیررسمی در شهر تبریز) بر اساس نمونه گیری از محلات (معرفی و مورد بحث قرار گرفته است و سرانجام جهت توانمندسازی محلات اسکان غیررسمی با تکیه بر مطالعهی موردی، سیاستها و راهبردهای علمی و منطقی در برخورد با این پدیده مورد بررسی قرار گرفته و پیشنهاد شده است.
متن يادداشت
With no doubt the outstanding characteristic of the present century is the opening of new perspectives in the human settlements and the unprecedented concentration of the population in megalopolis and global cities Spontaneous informal settlements have gradually developed during recent decades in the periphery of large cities Iran. Correctly called "informal" , these marginal settlements are the means of access to land and serve as the main source of shelter for the low-income population migrated from rural areas or poor city dwellers dislodged from the existing urban texture.Home to poor inhabitants with insecure employment, and suffering from lack of services and poor physical conditions, the informal settlements are prone to social problems and highly at risk by natural and human disasters. As shown by international experience and urban studies, this is not a transient phenomenon in developing countries, but on the contrary it is continuously expanding.According to UN-Habitat estimates, more than 50 of urban population in underdeveloped countries and 20 of inhabitants in developing countries live in informal settlements where education, health, income and social welfare indicators are considerably lower than the average for the city, while these are basic factors for human development. All in all, we can say the informal settlement is the result of failed policies, bad management and governance, corruption, inappropriate rules, unefficient housing market, unresponsive financial systems, and the lack of political bases.About one-seventh of population in the cities of Tehran, Mashhad Tabriz, Ahwaz, Bandar Abbas, Kermanshah and Zahedan live in rapidly expanding informal settlements. This is alarming condition that demands serious attention. The solution should be addressing both the current andthe future conditions in a manner different to the conventional policy and practices.Because of their very nature, these initiatives should be implemented physical environment accompanied by socio-economicprograms for these communities. What is necessary for this inclusive strategy is the close cooperation ofrelated agencies and all stakeholders. Right now, the informal settlements in Tabriz city are in a space of 400 h with a population more than 400000 The population of informal settlement in this city is afflicted by the unkind city development policies and their social-economical and also physical indices are in an unsuitable condition.In this research, first, we point to the conceptual and theoretical aspects of informal settlement. Then a special case, that is the informal settlement in Tabriz city (on the basis of sampling from regions) has been introduced and discussed. At last, for enabling the informal settlement on the basis of case study, the logical and scientific policies and strategies for an encounter with this phenomenon are investigated and proposed.
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
موضوع مستند نشده
Policy
موضوع مستند نشده
strategy
موضوع مستند نشده
enablement
موضوع مستند نشده
settlements
موضوع مستند نشده
cities
موضوع مستند نشده
informal settlement
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )