بررسی مقایسهصای مواضع احزاب و جناحهای سیاسی ایران درباره برنامه جامع اقدام مشترک
نام نخستين پديدآور
/محمدرضا عزیزپور پیرسرائی
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
: پردیس بین المللی ارش
تاریخ نشرو بخش و غیره
، ۱۳۹۵
نام توليد کننده
، راشدی
یادداشتهای مربوط به نشر، بخش و غیره
متن يادداشت
چاپی - الکترونیکی
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
کارشناسی ارشد
نظم درجات
علوم سیاسی
زمان اعطا مدرک
۱۳۹۵/۱۱/۲۴
کسي که مدرک را اعطا کرده
تبریز
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
از آغاز تبلیغات انتخابات دوره یازدهم ریاست جمهوری و در مراحل مختلف مذاکرات بر سر برنامه جامع اقدام مشترک میان ایران وکشورهای۵+ ۱، مذاکرات هسته ای، محل مناقشه جناح ها وجریان های مختلف سیاسی از جمله اصول گرا، اصلاح طلب و اعتدال گرا بوده است .برنامه جامع اقدام مشترک، به مجموعه برنامه ها و اقدامات اعتماد ساز ایران و برخی از کشورهای غربی درباره موضوع هستهای ایران گفته می شود .موافقت نامه ای که پس از ۱۲ سال به مناقشه هستهای ایران پایان بخشید، اما هنوز در میان گروه های سیاسی دیدگاه های گوناگون و بعضا متضادی راجع به این موضوع وجود دارد .پژوهش حاضر در صدد است به دیدگاه ها و مواضع اصلی مرتبط با برنامه هستهای ایران از دیدگاه گروههای شناخته شده سیاسی بپردازد .در واقع پرسش های اصلی مرتبط با پژوهش حاضر عبارتند از :دیدگاه های گروه ها و جریان های سیاسی اصلی کشور در طول فرایند مذاکرات ایران و+۱ ۵نسبت به برنامه جامع اقدام مشترک چه بوده است؟ آثار و پیامدهای سیاسی نظرات، دیدگاه ها و اختلافات گفتمانی موافقان و مخالفان برنامه جامع اقدام مشترک چیست؟ با توجه به مواضع جریان های سیاسی در موضوع هسته ای ایران نوعی تکثر گفتمانی مشاهده می شود که خود این تکثر ناشی از برداشت های متفاوت از معنا و اهمیت برنامه هسته ای ایران است .در واقع فهم متفاوت از هویت اسلامی- انقلابی، زمینه ساز بروز برخی رفتارهای متفاوت شده است .در دولت اصلاحات، رویهصای منعطف در مذاکرات پیش گرفته شد و در دولت اصولگراها، رویهصای سخت و غیرقابل انعطاف در مذاکرات هستهصای طی شد .نتیجه این دوگانگی به بن بست رسیدن پرونده هسته ای ایران در طی آن سالها شد .پس از روی کار آمدن جناح اعتدالصگرا پرونده هسته ای ایران با تلاش دولت و نیز موافقت رهبری، به نتیجهصای نسبتا مطلوب رسید .در نتیجه میتوان گفت برنامه جامع اقدام مشترک علاوه بر نتایج سیاسی و اقتصادی حاوی رویکردهای ضمنی بود که مذاکره کنندهصگان نیز از آن به عنوان نتایج اصلی سیاسی یاد میصکنند .اصولی که شامل دوری از تنشصزدایی، عقلانیت و تدبیر در عرصه سیاست خارجی، اعتماد سازی، بهبود چهره، تصویر و پرستیژ ایران در عرصه جهانی، دیپلماسی فعال و پویا، تلاش برای متوازن نمودن و بهبود روابط با کشورهای جهان به خصوص با کشورهای همسایه بود .می توان گفت تلقی دولت یازدهم در چارچوب گفتمان اعتدال گرایی آن است که رویکرد" همکاری و رقابت "جای تقابل یا همکاری بی قید و شرط را بگیرد .در نهایت و در مقام مقایسه اصول کلی سیستم سیاست خارجی ایران در بین تمام جناح ها در دستیابی به فنصآوری صلح آمیز هسته ای مشترک بوده، اما در برگزیدن تاکتیک ها، سیاست های متفاوتی دنبال شده است
متن يادداشت
Since the beginning of the eleventh presidential election campaign and in different stages of negotiations on a comprehensive joint action program between Iran and the 5+1 countries, the nuclear negotiation was the central point of the various political parties, including fundamentalist, reformists and moderates. The comprehensive joint action program is defined as a collection of plans, joint actions and confidence-building programs of Iran and some Western countries about Iran's nuclear issue. Agreements that ended the Iranian nuclear issue after 12 years, but there are still various and sometimes contradictory views and opinions about this topic among groups and political parties. This study attempts to address the main views and positions related to Iran's nuclear program from the perspective of well- known political parties. In fact, the main questions related to this study are as follows: what are the views of the country's main political groups and parties towards a comprehensive joint action program during the talks between Iran and the 5+1 countries? What are the political consequences and effects of opinions, views and dialogue between proponents and opponents of a comprehensive joint action program? Given the current political positions on the Iranian nuclear issue, a plurality of discourse can be seen as a result of different interpretations of the meaning and importance of Iran's nuclear program. In fact, a different conception of the revolutionary Islamic identity has been the basis for different some behaviors. In Reform state, a flexible approach was used in the negotiations and in Fundamentalist state, a hard and inflexible approach was followed in the negotiations. Therefore, The result of this duality was a deadlock in Iran's nuclear program during those years. After the election of the moderate party, Iran's nuclear program led to a relatively favorable outcome with the government's efforts and the Supreme Leaders agreement. As a conclusion, we can say that the comprehensive joint action program had not only the political and economic results, but also it had implicit approaches that negotiators also mentioned them as major political results; principles that include staying away from the tension, rationality and prudence in foreign policy, trust - building, improving the image and prestige of Iran in the global arena, an active diplomacy, trying to balance and improve the relations with other countries, especially the neighboring countries. It can be said that the eleventh state perception in the framework of moderate appraoch is that the "cooperation and competition" approach take the place of conflict or unconditional cooperation. Finally, in comparison with the general principles, Iran's foreign policy system was successful between all parties in the pursuit of peaceful nuclear technology, but in choosing the tactics, different policies were pursued
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )