عنوان

مضامین وشگردهای طنز در ادبیات پایداری انقلاب اسلامی

شماره

‭۱۵۲۷۱پ‬

زبان متن نوشتاري يا گفتاري و مانند آن

per

عنوان اصلي

مضامین وشگردهای طنز در ادبیات پایداری انقلاب اسلامی

نام نخستين پديدآور

/اکرم عیسوند حیدری

نام ناشر، پخش کننده و غيره

: ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی

تاریخ نشرو بخش و غیره

، ‮‭۱۳۹۵‬

نام توليد کننده

، راشدی

متن يادداشت

چاپی

جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن

کارشناسی ارشد

نظم درجات

زبان و ادبیات فارسی

زمان اعطا مدرک

‮‭۱۳۹۴/۱۱/۲۰‬

کسي که مدرک را اعطا کرده

تبریز

متن يادداشت

طنز با وجود عدم برخورداری از سابق‍ نه‌چندان چشم-گیر در ادبیات سنتی، در ادبیات معاصر پس از مشروطه جایگاه بایسته‌صای داشته است و به‌عنوان بستری برای طرح برخی موضوعات انسانی است که در آن طنزصپرداز، به‌قصد اصلاح، با سلاح قلم و چاشنی خنده، زبان به انتقاد از ناروایی‌صها و مفاسد موجود در جامعه می‌صگشاید .طنز به‌ویژه در ادبیات معاصر و در اغلب زمینه‌صهای سیاسی، اجتماعی، اخلاقی، فرهنگی، اقتصادی و ...واردشده است در ادبیات انقلاب اسلامی نیز به‌عنوان ساحتی از ادبیات معاصر مقول‍ طنز را به‌صورت یک جریان ادبی مشاهده می‌صکنیم .طنزپرداز این دوره در صدد پاسداری از ارزش‌صهای انسانی و اصلاح جامعه از طریق گوش‌صزد کردن کاستی‌صها و ناراستی‌صهاست .شاعران طنزپردازان برای نیل به این هدف از شگردصها و تکنیک‌صهایی نظیر وارونه‌صگویی، نظیره‌صسازی، آیرونی و مانند آن بهره می‌صگیرند و به موضوعات اجتماعی، سیاسی، اعتقادی، اقتصادی و مردمی می‌صپردازند .بسامد استفاده از طنز در طرح این دسته از موضوعات به حدی است که در مقام یک مطالعهء ادبی ما را متقاعد می‌صکند که در قالب یک پایان‌صنامه جوانب مختلف آن را بررسی کرد .آنچه در این پایان‌صنامه می‌صآید پژوهشی است پیرامون مضامین و شگردهای طنز در آثار شاعران طنزپرداز نامی این دوره نظیر حسن حسینی، یوسفعلی میرشکاک، قادر طهماسبی، علیرضا قزوه، مرتضی امیری اسفندقه، فاضل نظری، کیومرث عباسی، ناصر فیض، اسماعیل امینی .که در چهار فصل فراهم گردیده است .و فصل نخست آن شامل کلیات تحقیق است و فصل دوم آن به تعاریف مختلف طنز و سپس تفاوت آن را با انواع دیگر مشابه ادبی مورد بررسی قرار داده‌صایم و سابقهء طنزنویسی در دوران سنتی و مشروطه را بیان کرده‌صایم پس از آن نیز مضامین و شگردهای طنز را در دو فصل جداگانه به همراه شاهد مثال‌صهایی از آثار این شاعران آورده‌صایم .موضوع اجتماعی بیشترین بسامد را در طنز این شاعران دارد .پس از آن نیز طنز اخلاقی ـ سیاسی، عقیدتی ـ اقتصادی، اخلاقی ـ اجتماعی، اجتماعی- سیاسی و ... در درجات بعدی قرار می‌گیرند .از حیث بسامد طنز به ترتیب در آثار ناصر فیض، اسماعیل امینی، علیرضا قزوه، سید حسن حسینی، قادر طهماسبی، یوسفعلی میرشکاک بیشتر به چشم می‌صخورد اما در آثار فاضل نظری، مرتضی امیری اسفندقه و کیومرث عباسی بسامد کمتری دارد .شگردهای مورد استفاده شاعران عبارتند از :نقیضه) نظیره (و فروع آن، آیرونی و اصطلاحات آن، طنز واژگانی، تکرار، طنز موقعیت، اغراق، کاریکلماتور، اسلوب‌صالحکیم، تجاهل‌صالعارف، تداعی معانی، فولکلور، وارونگی و دوپهلو بودن کلام .از لحاظ تنوع انواع شگرد و میزان کاربرد آن آثار فیض، امینی، حسینی و قزوه سرآمدند و آثار شاعران در درجات بعدی قرار می‌صگیرد

متن يادداشت

Humor despite lack of not so impressive track record in traditional literature, has a special place in contemporary literature after the Constitution and as a position to plan some human subjects that in which comedian, intended to corrections, with humor, criticize from inadmissibility and corruption in society. Humor has imported in often fields political, social, moral, cultural and economic in contemporary literature, especially. We can see humor category as a literary movement as the area of contemporary literature in the Islamic Revolution Literature. Comedian seeks to protect human values and correction of society by pointing out shortcomings and wrong. Comedian poets to achieve this goal, utilize of devices and techniques such as the inverse of the irony, parody and like it and pay attention to social issues, political, religious, economic and humanism. Percent of the use of humor in such issues is to the extent which convinced us survey its various aspects as a literature study in the form of a thesis. What comes of this thesis is research about on the themes and techniques of humor in famous comedian poetesss poetries of this period such as Hassan Hosseini, Yusuf Ali Mirshakak, Qader tahmasebi, Alireza Qazveh, Morteza Amiri Esfandaqeh, Fazel Nazari, Kiumars Abbasi, Naser Feiz, Esmaeil Amini that is provided in fourth chapter and the first chapter contains an overview of research and the second chapter is dedicated to different definitions of humor and then have examined its difference with other similar types of literature and have expressed history of humor in the traditional and constitutional period. Then also have brought humor themes and techniques in two separate chapters, along with some examples of the works of these poets. Social issue has most frequency in the humor of these poets. So it is also humor moral-political, conscience-economic, moral-social, socio-political and etc are on the next level. In terms of frequency, humor more seen in the works of Naser Feiz, Esmaeil Amini, Alireza Qazveh, Hassan Hosseini, Qader tahmasebi, Yusuf Ali Mirshakak but in the works of Fazel Nazari, Morteza Amiri Esfandaqe and Kiumars Abbasi has less frequency. Techniques used by poets include: parody and its derivatives, irony and its idioms, The humor of the words, Humor of position, Exaggeration, karikalemator, oslub alhakim, tajahol alaref, Association, Folklore, Inversion, The ambiguous word. In terms of variety of techniques and its application, the works of Feiz, Amini, Hosseini and Qazveh have excelled and the works of other poets placed on the next level

مستند نام اشخاص تاييد نشده

عیسوند حیدری، اکرم

مستند نام اشخاص تاييد نشده

عابدی، محمدرضا، استاد راهنما

مستند نام اشخاص تاييد نشده

خاکپور، محمد، استاد مشاور

مستند نام اشخاص تاييد نشده

عابدی، محمدرضا، استاد راهنما

مستند نام اشخاص تاييد نشده

خاکپور، محمد، استاد مشاور

يادداشت عمومي

سیاه و سفید

وضعیت فهرست نویسی

نمایه‌سازی قبلی