غازان¬نامه یکی از منظومه¬های حماسی-تاریخی قرن هشتم هجری و عصر ایلخانی است. سرایندۀ غازان¬نامه از شاعران کمتر شناخته شدۀ اواخر عصر ایلخانی و معاصر با آل¬جلایر است که از او نامی در کتب تذکره و تاریخ و ادب نیامده است. غازان¬نامه اثر نورالدّین اژدری است که به نام سلطان اویس جلایری درسال 763 به اتمام رسیده است. این منظومه در 8709 بیت به وزن شاهنامۀ فردوسی و به تقلید از آن اثر در ذکر تاریخ ایلخان بزرگ–غازان¬خان محمود-سروده شده است. نوری پیش از پرداختن به زندگی غازان، مقدّمه¬ای در 314 بیت به روش فردوسی دربارۀ خدا ، مراتب¬ نفس،آفرینش-عالم، ستایش پیغمبر و مدح شیخ اویس و نصیحت به فرزند خود آورده است. متن کتاب با مختصری دربارۀ چنگیزخان تا روی¬کار آمدن ارغون پدرغازان شروع می¬شود و از این¬جا با تفصیل بیشترتا پایان زندگانی ایلخان¬ غازان ادامه دارد. درسرودن این ابیات، شاعر بسیار تحت تأثیر فردوسی قرار دارد مانند :آوردن لغات شاهنامه¬وار ، تصاویر شاعرانه، صحنه¬های جنگ وپیروی از نظام فکری وی تا تضمین مصراع یا بیتی از شاهنامه که در همه جای غازان¬نامه می¬توان آن را دید. او این اثر را به شیوۀ شاهنامه و اسکندرنامۀ نظامی ازحالت تاریخی محض به¬¬ صورت داستان و قصّه درآورده است. درتمامی قسمت-های این منظومه جنبه¬های ادبی و حماسی مشاهده می¬شود که هدف ازاین پژوهش بررسی نکات ادبی و حماسی منظومۀ غازان¬نامه است. ازخصوصیّات دیگر این منظومه، آوردن واژگان فارسی¬کهن است که غالباً درمتون نظم و نثر قرون نخستین دری به¬کار رفته است . این منظومه در قرن هشتم یعنی دوران تسلّط سبک عراقی سروده شده است امّا فضای بلاغی آن بیشتر به سبک خراسانی می ماند تا عراقی. زیرا به تقلید از شاهنامۀ فردوسی سروده شده است.
متن يادداشت
The Ghazan-nameh is one of the epic-historical poems of the 8th century AH and the Ilkhanid period. The author of the Ghazan-name is a lesser-known poet of the late Ilkhanid era, contemporary with the Al-e Jalayirids, whose name does not appear in the books of biography, history, and literature. The Ghazan-nameh is the work of Nur al-Din Ajdari, completed in 763 under the name of Sultan owais Jalayiri. This poem, written in 8709 verses in the rhythm of Shahnameh Ferdowsi and modeled after it, describes the history of the Ilkhanid ruler Ghazan Khan Mahmud. Before delving into Ghazan's life, Nur al-Din begins with an introduction of 314 verses in the style of Ferdowsi, discussing God, the hierarchy of the soul, the creation of the world, the praise of the Prophet, the eulogy of Sheikh owais, and advice to his son.The text of the book starts with a brief overview of Genghis Khan until the accession of Arghun, Ghazan's father, and continues in more detail until the end of Ghazan's life. The poet is heavily influenced by Ferdowsi's style in writing these verses, such as using Shahnameh-like vocabulary, poetic images, war scenes, and following his intellectual framework, which can be seen throughout the Ghazan-nameh.He presents this work in the form of a story and tale, similar to Shahnameh and Eskandar-nameh, rather than as pure historical narrative. Literary and heroic aspects can be observed in all parts of this poem, which is the subject of this study, to examine the literary and heroic dimensions of the Ghazan-nameh. Another characteristic of this poem is the use of ancient Persian words, which were often used in the texts of the earliest prose and poetry of the first centuries. Although this poem was written in the 8th century, during the dominance of the Iraqi style, its rhetorical atmosphere remains more in the Khorasani style than the Iraqi one, as it is modeled after Ferdowsi's Shahnameh
عنوانهای گونه گون دیگر
عنوان گونه گون
A study and analysis of the literary and epic dimensions of Ghazannameye Manzoom
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )