عنوان

بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر هنرهای بیانگر بر کاهش نشانه های درونی سازی و برونی سازی دختران نوجوان آسیب دیده از خشونت خانگی

شماره

پ۲۹۰۲۱

زبان متن نوشتاري يا گفتاري و مانند آن

per

عنوان اصلي

بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر هنرهای بیانگر بر کاهش نشانه های درونی سازی و برونی سازی دختران نوجوان آسیب دیده از خشونت خانگی

نام نخستين پديدآور

پوران شبابی بناب

نام ناشر، پخش کننده و غيره

روان شناسی و علوم تربیتی

تاریخ نشرو بخش و غیره

۱۴۰۱

نام خاص و کميت اثر

۲۰۹ص.

مواد همراه اثر

سی دی

جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن

کارشناسی ارشد

نظم درجات

روانشناسی گرایش بالینی کودک و نوجوان

زمان اعطا مدرک

۱۴۰۱/۰۴/۰۲۵

متن يادداشت

شیوع رو به‌ رشد و نگران‌کننده پدیده خشونت خانگی به‌عنوان یک مشکل اجتماعی جدی و تأثیر مستقیم یا غیرمستقیم آن به‌ویژه بر کودکان و نوجوانان بر کسی پوشیده نیست. در نتیجه پیچیدگی و ماهیت مزمن آن، کودکان و نوجوانان به دلیل آسیب‌پذیری بیشتر دچار طیفی از مشکلات جسمی، روانی-اجتماعی، و شناختی می‌گردند که به لحاظ گستردگی می‌توان آنها را در چارچوب دو گروه بزرگ مشکلات درونی‌سازی و برونی‌سازی در پیشگیری و درمان موردتوجه قرار داد. رابطه‌ای بودن ماهیت خشونت خانگی، از یک سو، و ویژگی تحولی این گروه، از سوی دیگر، تأثیر مداخلات مرسوم را کم‌رنگ‌تر می‌سازد. اینجاست که نیاز مبرم به مداخلات جایگزین جدیدتر از جمله هنردرمانی بیانگر احساس می‌شود. بنابراین، هدف این پژوهش بررسی اثربخشی هنردرمانی بیانگر بر کاهش مشکلات درونی‌سازی و برونی‌سازی دختران نوجوان آسیب‌دیده از خشونت خانگی بود. بدین منظور، سه نوجوان ۱2-۱۵ساله واجد ملاک‌های ورود و خروج به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شده و در چارچوب یک طرح پژوهشی شبه‌آزمایشی از نوع تک آزمودنی با خط پایه چندگانه برای آزمودنی‌های مختلف در خلال 10 جلسه هفتگی 2 ساعته تحت مداخله هنردرمانی بیانگر قرار گرفتند. از سیاهه رفتار کودک آخنباخ (2001) جهت سنجش تغییرات رفتاری طی سه هفته متوالی در مرحله خط پایه و پنج نوبت یک هفته در میان در طول مداخله استفاده شد. درصد داده‌های نا همپوش (80%) و میانگین اندازه اثر مداخله بر مشکلات درونی‌سازی ( 1.16: متوسط) و برونی‌سازی (1.29: متوسط) کاهش معناداری را در نشانه‌های درونی‌سازی و برونی‌سازی شرکت‌کنندگان نشان دادند. بااین‌حال، عدم معناداری درصد بهبودی نشانه‌های درونی‌سازی (پایین‌تر از 50%)، برخلاف مشکلات برونی‌سازی (بالاتر از 50%)، نشان‌دهنده ضرورت پردازش آسیب توسط شرکت‌کنندگان در مرحله سوم به‌منظور کاهش مؤثرتر نشانه‌ها، به‌ویژه مشکلات درونی‌سازی، است. بنابراین، با توجه‌ به یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت هنردرمانی بیانگر می‌تواند مداخله مؤثری در کاهش نشانه‌های درونی‌سازی و برونی‌سازی دختران نوجوان متأثر از خشونت خانگی و تجارب مشابه باشد.

متن يادداشت

The increasing and concerning prevalence of domestic violence as a serious social issue and its direct or indirect impacts, especially on children and adolescents, is not hidden from anyone. As a result of its complexity and chronic nature, children and adolescents, due to their vulnerability, suffer from a range of physical, psycho-social, and cognitive symptoms which can be addressed in research, prevention or intervention by being classified into two major groups of internalizing and externalizing problems due to the breadth of symptoms. The relational nature of domestic violence, in one hand, and the developmental characteristics of this group of clients, on the other hand, fades out the effect of conventional interventions. This is where the urgent need for alternative interventions, including expressive arts therapy, comes into play. Therefore, this study aimed to evaluate the efficacy of expressive arts therapy on reduction of internalizing and externalizing problems of adolescent girls affected by domestic violence. In a quasi-experimental research framework, the present study adopted a single-subject multiple baseline design across participants. Through purposive sampling and based on the inclusion and exclusion criteria, three teenagers, aged 12-15 years, were identified and assigned to the intervention program and received ten weekly 120-minute sessions of expressive arts therapy. To collect data, the participants were assessed in three consecutive weekly baseline sessions and five every-other-week intervention sessions using CBCL (Achenbach, 2001). The percent of non-overlapping data (%80) and the mean of effect sizes showed significant reduction in both internalizing (average:1.16) and externalizing (average:1.29) symptoms. However, unlike externalizing symptoms (higher than %50), insignificant recovery percentage of internalizing problems (lower than %50) was indicative of the necessity for processing trauma by the participants in the next phase to witness more effective improvement, especially in internalizing ones. Therefore, it can be claimed that expressive arts therapy can be an effective intervention in reducing internalizing and externalizing symptoms of female adolescents affected by domestic violence and similar issues.

عنوان گونه گون

Efficacy of Expressive Arts Therapy on Internalizing and Externalizing Symptoms among Female Adolescents Traumatized by Domestic Violence

عنصر شناسه اي

‏شبابی بناب

ساير عناصر نام

پوران‏

کد نقش

تهیه کننده

عنصر شناسه اي

هاشمی نصرت آباد،

عنصر شناسه اي

خانجانی،

ساير عناصر نام

تورج ‏

ساير عناصر نام

زینب ‏

تاريخ

استاد راهنما

تاريخ

استاد مشاور

عنصر شناسه اي

تبریز