نطقه مکریان در برهه ای طولانی از تاریخ ایران دارای یک هویت جغرافیایی و انسانی مشخص بود که پیشینه مشترک و حافظه تاریخی و قومی مردم این منطقه را شکل داده بود .این جغرافیای مشخص، شهرهای اشنویه، بوکان، تکاب، ساوجبلاغ، پیرانشهر، سردشت، شاهیندژ، میاندوآب، نقده و بخشی از سقز را شامل میشد .این مناطق، با تجربه امارت مکریان در یک مقطع طولانی از قرن نهم تا سیزدهم هجری، یک حافظه تاریخی مشترک را پشت سر گذاشته بودند .وجود تنوع قومی در این منطقه یعنی وجود ترکها، ارامنه و یهودیان در کنار اکرادی که در اکثریت بودند به این منطقه پیچیدگی خاصی از حیث تنوع قومی و نژادی داده بود .به موازات این تنوع قومی در این منطقه، تنوع مذهبی نیز میان مسیحیان، یهودیان، شیعیان و اهل تسنن وجود داشت .در این میان، باز هم اکثریت با اکراد سنی مذهب بود و امارت مکریان یک حکومت محلی از امرای کرد بود .این منطقه تاریخی با تشکیل حکومت قاجار در سال ۰۱۲۱ه.ق، توسط آقامحمدخان قاجار وارد مرحلهی جدیدی از حیات تاریخی و اجتماعی خود گردید که نمودار ضعف و فروپاشی در حیات این منطقه در ابعاد مختلف سیاسی، اقتصادی و اجتماعی بود .مسئلهای که اینجا مطرح میگردد چگونگی ت╩ثیر حکومت قاجار بر حیات منطقه مکری در این مقطع تاریخی است .در راستای پاسخگویی به این مسئله، ناکارآمدی ساختار سیاسی و اقتصادی حکومت قاجار و تقارن این ویژگی با تحولات منطقهای و بینالمللی و قدرتطلبی جوامع غربی در ایران و مسئله جنگ جهانی اول، منجر به مواجههی منطقه مکری با مجموعهای از مشکلات سیاسی و اقتصادی گردید .با توجه به وجود تنوع قومی و فرهنگی در این منطقه، آسیبها و پیامدهای آن را بیشتر و محسوستر کرد .پیدایش شورشهایی چون شیخ-عبیدالله شمزینی، حمزهآقای منگور، اسماعیلآقا سمکو، از نمودهای واضح پیدایش نابسامانی سیاسی و اقتصادی در این منطقه بوده است.
عنوان قراردادی
عنوان قراردادي
بررسی تاریخ محلی منطقه مکریان در دوره قاجار