با گسترش روز افزون عرفان و تصوف از قرن سوم هجری و نقش آن در دگرگونی اندیشه و رفتار جامعه اسلامی، عالمان و متفکران و متشرعان پیوسته در نقد و ارزیابی این جریان پویا و پر توان دینی و اجتماعی کوشیده اند. پدیده نوظهور و تامل بر انگیز در این میان، نهضت نیرومند خود انتقادی است که از درون عرفان و تصوف تولد می گیرد و در فرهنگ و تاریخ تفکر بشر کم مانند می نماید.از آنجا که عرفان ساحت باطنی دین است و باطن، حوزهی راز و رازدانی، مسیری لغزنده فراهم می سازد. سرشار لغزش و ریزش. از دیگر سو، باطن را احاطه و اشراف است بر ظاهر. از این رو ولایت و سیادتی را برای سالکان این عرصه به ارمغان می آورد؛ و این خود بر باریکی و برندگی راه می افزاید. با این رویکرد است که نقد تصوف از ابتدا در درون خود اهل تصوف، با شدت و قوت و وسعت به چشم می خورد. تعابیر و مفاهیمی چون (جهله ی صوفیه)، (تشبه به تصوف)، ( صوفیهی حقه و غیر حقه) و (مستصوف) بار آسیب شناسی درونی تصوف را بر دوش می کشدو حکایت دراد از فرهنگ پویای خودباز اندیشی و خود باز کاوی عارفان مسلمان. شیخ آذری از شمار عارفان و اندیشمندانی است که آسیب شناسی درونی تصوف در آثارش، بازتابی گسترده یافته است. پژوهش پیش رو عزم آن دارد تا زوایایی از این ذوق و ذهن و ذکاوت آذری اسفراینی را بپوید و بکاود و پیش نهد
ترجمه
پديدآور
حسن علی پور وحید
عنوان قراردادی
عنوان قراردادي
آسیب شناسی تصوف در آثار شیخ آذری
عنوان روی جلد
اطلاعات گونه گون
موج دریای معرفت
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )