مقاله حاضر به بررسی برخی روایات دال بر تحریف قرآن می پردازد که متون حدیثی و تفسیری کهن شیعه آنها را به ائمه علیهم السلام نسبت دادهاند اما شیخ طوسی نخستین بار در تفسیر خود در عین رد صریح اندیشه تحریف قرآن برخی از این روایات را به عنوان توضیحی تفسیری در فهم آیات قرآن به کار گرفته است. نحوه استفاده شیخ طوسی از این روایات در تفسیر التبیان سبب شده که مفسران شیعه دنباله روی وی مانند طبرسی، بعدها اغلب این روایات را در شمار روایات اختلاف قرائت منسوب به ائمه علهم السلام و در کنار قرائات سایر قراء مشهور و شاذ ذکر کنند.