پی بردن به اوضاع اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و نظامی مردمان ایران باستان ماری است بس دشوارکه میتوان با حفاری و کاوش علمی تا حدوی پرده از زوایای تاریک آن برداشت. در این میان از نقل قول سیاحان و جغرافیدانان و باستان شناسان می توان بهرههای فراونی برد که از این اسناد میتوان به عنوان منابعی ارزشمند استفاده کرد. شهرها و بافتهای تاریخی که این افراد از آن دیدن کرده و به آن اشاره نمودند و اکنون بهصورت مدفون و نیمه مدفون درآدهاند میتواند گواهی صادق بر اوضاع جامعهی شهری آن روزگار در یک منطقه باشد، چه بسا نجات یک شهر مدفون از دل تاریم خاک، روشن کننده زوایای مبهم قسمتی از تاریخ کهن یک مرزو بوم باشد. شهر تاریخی سیروان، این شهر تقریبا مدفون در استان ایلام یک نمونه از این شهرها و بافتهای تاریخی است که در سال ۱۳۸۰ و با شمارهی ۴۱۶۵ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید و اکنون به صورت تقریبا مدفون در تحت روستای فعلی سراب کلان باقی مانده است. شهر تاریخی سیروان در حوزهی شمالی استان ایلام و در شهرستان شیروان چرداول در لایههای زیرین روستای فعلی سراب کلان به طوری که شهر تاریخی تقریبا به صورت نیمه مدفون با بقایای ارزشمند معماری در کنار چشمههای جوشان و خروشان آب، که مظهر پاکی و زایش در ایران باستان بوده واقه شده است.طبیعت بسیارزیبا، درختان متعدد، باغهای بی شمار و آب فراوان جلوهی بسیار زیبایی به این شهر بخشیده است. شهر سیروان در دورذان شکوه و عظمت خود مرکز ایالت ماسبذان و از شهرهای آباد و مهم ایران یوده است. باستانشناسان و جغرافیدانان و سیاحان فراوانی از این شهر دیدن کردهاند و هر کدام نظریات متعددی را بیان کردهاند؛ اجمله این افراد بلاذری، ابن فقیه، یاقوت حموی، راولینسون که معتقد است این شهر متعلق به دوران ساسانی است. استفاده از سنگهای نتراشیده و قلوه سنگ رودخانهای و ملاط گچ نیم کوب و نوع معماری این شهر تاریخی یادآور بناهای شهر تاریخی سمیره (دره شهر) و دیگر آثار دوران ساسانی و قرون اولیه اسلامی است. کامبخشفرد در مورد شهر تاریخی سمیره عنوان میکند که (سایه روشنهایی از عوارض خیابان بندی، کوچهه، شبکهی ارتباط شهری در این بافت مشهود است...در خیلی موارد طاقهای جناغی حاکی از تغییرات در شکل معماری از ساسانی به اسلانی است و این دگرگونیها و سبک جدید در دره شهر عارضهای است که دو مکتب را به دنبال هم استمرار مییابند و در کنار هم با علتهای تغییر نشان میدهد)این وضعیت و سبک معماری در شهر سیروان مشاهده میشود.شهر تاریخی سیروان دارای آثار متعددی است از جمله بناهای مسکونی با پلانهای مربع و مستطیل شکل و منظم و بناهای دو طبقه به صورت تودرتو که این بناها به وسیله درگاههایی چند به همدیگررا دارند، طاقهای قوسی، هلالی، جناقی در این آثار جلوهی زیبایی به این هنر چشم نواز و اصیل ایرانی داده است. پلهای متعددی بر روی آبکندهای شهر تاریخی، قلا جوقه به معنی قلعه در کویش کردی که در ارتفاعات جنوب و غرب شهر تاریخی دیده میشود. تیپسان جایی که پادشاه از ارتش خود سان دیده است. خهزان که در ارتفاعات غربی و مشرف به شهر سیروان قرر دارد به باور عمومی گویای نگهداری خزانهی شاه در این مکان بوده است، گورستان قرون اولیه اسلامی در شرق روستا واقع شده است، تل شیروان، بازار از جمله قسمتهای مهم این شهر تاریخی است. وجود بازار، شرایط مساعد طبیعی، کشاورزی پر رونق باعث اقتصاد شکوفا و ارتباط با شهرهای همجوار، داد و ستد در نتیجه باعث تبادل و تعامل فرهنگی شده است. تیپسان نشان دهندهی ارتش منظم و معماری بسیار غنی، همگی حکایت از پر رونق بون و آباد بودن این شهر در زمان حیات خود داشته است. نوشتهها و گزارش باستانشناسان، جغرافیدانان و سیاحان حاکی از ساسانی بودن این شهر دارد. شواهد موجود بخصوص سبک بنا و مصالح موجود تا حدودی بر آن صحه میگذارد.مواد فرهنگی و قبرستان اسلامی موجود در حاشیهی غربی روستا نشان دهندهی این موضوع است که شهر تاریخی سیروان احتمالا در دوران ساسانی احداث گردیده و پس از استیلای اسلام در منطقه تا قرون سوم و چهارم هجری همچنان به حیات خود ادامه داده است سپس بر اثر رواج کوچ نشینی، این شهر تقریبا به صورت مسکوت درآمده است