اصطلاح "رسانههای ارتباط جمعی"، به وسایلی اطلاق میشود که مردم جامعه از آن برای اعلام پیامها و افکار و انتقال مفاهیم به یکدیگر استفاده میکنند. این وسایل عبارتند از مطبوعات، رادیو، تلویزیزن و خبرگزاریها. رادیو، تلویزیون و سینما، در زندگی بشر رضایتی بیش از سایر پدیدههای علمی و صنعتی ایجاد کرده است. همچنین، با توجه به پیشرفتهایی که در زمینه تکنولوژی ایجاد شده، رسانههای گروهی بیش از هر دورهای ارزش و اهمیت یافتهاند. رسانههای زنده وفعال، فضای فکری جامعه را به پویایی و حرکت و آفرینندگی و مشارکت برمیانگیزند و سستی و بیرمقی آنها، جامعه را به بیحرکتی و فقر فکری و معنوی و زوال میکشاند. از سوی دیگر، همبستگی و وفاق ملی، به عنوان پدیدههای اجتماعی، از لوازم و نتایج توسعه همه جانبه و امنیت ملی در هر کشور به شمار می آید. یکی از مهمترین ابزارهای سامانیافته چنین سطحی از وفاق و همبستگی ملی در جمهوری اسلامی، رسانه ملی یا سازمان صدا و سیما میباشد. به بیانی شفافتر، صدا و سیما مهمترین ارگانی است که میتواند ارزشهای مشترک، متنوع و ملی را با تولید و منعکس نماید. در این پژوهش، به منظور تحلیل چگونگی تاثیرات صدا و سیما بر همبستگی ملی، سعی میشود با توجه به ویژگی ها و کارکرد این رسانه در حوزههای گوناگون، با بهرهگیری از تحلیل کارکردی و سیستمی، به نقش این نهاد در بسترسازی و پیشبرد مناسب و کارآمد همبستگی و وفاق ملی پرداخته شود.
ترجمه
پديدآور
محمدرحیم عیوضی
عنوان قراردادی
عنوان قراردادي
کارگزاری رسانه ملی در فرایند همبستگی و وفاق ملی
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )