ایران به دلیل موقعیت خاص طبیعی و جغرافیایی و سیاسی خود، از سپیدهدمان تاریخ تاکنون حوادث پرشماری را از سر گذرانده است. آنچه این کشور دیرینهسال را در برابر هجومها و ایلغارهای گسترده همچنان پا بر جا نگه داشته، هویت ملی و ایرانی آن بوده است. هویتی که در قالب زبان پارسی بالیده و خود را نموده است. در حقیقت، زبان فارسی همیشه چون حلقهای مرئی و نامرئی، هویت ملی ایرانیان و اقوام آن را به یکدیگر پیوند داده و همچنان عامل اصلی وحدت ملی ایرانیان است. درا ین مقاله ، علاوه بر گذر بر تاریخ تحولات زبان فارسی، به بررسی نقش شاعران بزرگ زبان فارسی، که گاه زبان مادری آنان غیرفارسی است، در حفظ و حراست از این میراث پرارج و ماندگار و تلاش آنان برای پاسداشت هویت ایرانی و زبان فارسی میپردازیم. لازم به ذکر است انتخاب زبان فارسی به عنوان محور اساسی وحدت ملی، نه از روی جهل و تعصب و نه از روی کینهتوزی به زبانهای دیگر انجام یافته است، بلکه این انتخاب آگاهانه و براساس نیازی اجتماعی و تاریخی و از روی احساس مسئولیت میباشد. نویسندگان، روشنفکران، نخبگان، عالمان و شاعران، از روی وظیفه ملی و برای رشد فرهنگی و فکری مردم و جلوگیری از پراکندگی و گسیختگی جامعه، به چنین کاری دست زدهاند، این گرایش در ایران ، سراسری بوده و تماس گروههای اجتماعی، فرهنگی و سیاسی را در بر میگرفته است.
ترجمه
پديدآور
مرتضی فلاح
عنوان قراردادی
عنوان قراردادي
نقش زبان فارسی در یکپارچگی و وحدت ملی ایران
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )