استان بوشهر، در جبهه جنوب غربی ایران و در حاشیه خلیجفارس، ازشمال به خوزستان، از شق به استان فارس و از جنوب به هرمزگان و از غرب به خلیجفارس محدود است و بیشترین مرز آبی کشور و حدود ۶۲۵ کیلومتر مرز آبی با خلیجفارس دارد. از گذشته دور و در ادوار گوناگون، سواحل شمالی خلیج فارس - با توجه به بنادر بزرگی چون بندر ماهرویان، سی نیز، جنابه، ریشهر، نجیرم، سیراف و نایبند - از نظر اقتصادی، سیاسی، تجاری و فرهنگی از هزاره سوم پیش از میلاد - با تشکیل حکومتهای بزریگ چون ایلامیان، هخامنشیان، ساسانیان و از صدر اسلام تاکنون - از نظر راهبردی اهمیت بسیار داشته است. به رغم اهمیت استان بوشهر، بررسی های باستان شناختی در این استان در سالهای قبل از انقلاب اسلامی اندک بوده و از انگشتان دو دست تجاوز نمیکرده است. در سالهای بعد از انقلاب اسلامی، بررسی های باستان شناختی ارزشمندی به همت باستانشناسان با تجربه و جوان کشور در استان صورت گرفته، که نتایج بسیار مهمی نیز داشته است. در این مقاله سعی کردهایم، تمامی بررسیهای باستان شناختی قبل و بعد از انقلاب اسلامی را در زمینههای گوناگون شامل بررسیهای میدانی، کاوشها، گمانهزنی های تعیین حریم و لایهنگاری و مستندسازی آثار شناسایی شده در فهرست آثار ملی در استان بوشهر مطرح شود.
ترجمه
پديدآور
نصرالله ابراهیمی
عنوان قراردادی
عنوان قراردادي
بررسی ها و کاوشهای باستانشناختی استان بوشهر از آغاز تاکنون
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )