تا اواخر دهه ۱۹۶۰ م حوزه فرهنگی جنوب شرق چندان مورد توجه باستانشناسان نبود و اطلاعات باستان شناختی منطقه به بررسی سر اورل اشتاین در دهه ۱۹۳۰ م محدود میشد که منجر به شناسایی محوطههای بسیاری از جمله تپه یحییف تپه ابلیسف نورآباد و شهر دقیانوس در کرمان، شهر سوخته در سیستان وبمپور، دامین و چاه حسینی در غرب بلوچستان شد و همچنین فعالیتهای سرپرسی سایکس در منطقه خینمان کرمان در دهه ۱۹۱۰م. در دهه ۱۹۶۰ م فعالیتهای منسجم باستان شناختی در منطقه با کاوش در بمپور، تلابلیس، تپه یحیی، شهر سوخته و شهداد آغاز شد و با فعالیت تئودور ورتایم و پروفسور اسمیت و هیوم و دیگر پژوهشگران ادامه یافت. در این مقاله سعی بر آن است تا با ارزیابی نتایج تمامی بررسی ها و حفاریهای باستان شناختی از اوایل قرن بیستم تا به امروز در منطقه جنوب شرق با مشخص کردن ظرفیتها و سیمای فرهنگی منطقه در پیش از تاریخ، بستری مناسب برای محققان و پژوهشگران آتی فراهم آورد. علاوه بر این سعی کردهایم با درنظر گرفتن بر هم کنش های انسان و محیط، وضعیت باستانشناختی منطقه جنوب شرق را در دوران گوناگون فرهنگی از پارینه سنگی تا هزاره اول پ م به طور جداگانه پرداخته شود و نقش فرهنگهای هزاره چهارم و سوم پ م منطقه را در سیمانی کلی تر و در ارتباط بافرهنگ های همجوار مشخص کنیم.
ترجمه
پديدآور
نصیر اسکندری، نادر علیدادی سلیمانی، مهری جوادی
عنوان قراردادی
عنوان قراردادي
باستانشناسی پیش از تاریخ در جنوب شرقی ایران
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )