در میان معدود بناهای به جای مانده از قرون اولیهی اسلامی، معماری آرامگاهی از جایگاه ویژهای برخوردار است. از دلایل گسترش این نوع معماری بالاخص در شمال ایران میتوان به مهاجرت امامزادگان و سادات و شهادت و درگذشت آنان و شکل گیری دولتهای محلی و ملی اشاره کرد. در دوران کوتاه مدت خاندان باوند (۴۶۶ ت ۳۹۷ ه.ق) در مازندران، شاها شکلگیری مقابر یادبودی از آن حکومت هستم که به مقابر برجی شهرت یافتهاند. برجهای لاجیم و رسکت در سواد کوه مازندران و برج اردکان غربی در کردکوی گرگان از آن جملهاند که حاکمان آل باوند در آنهاآرمیدهاند. این بناها از جنبههای مختلف معماری، تاریخی، هنری و اجتماعی قابل مطالعه و بررسیاند. ازهمین رو، صمن بررسی ویژگیهای معماری مقابربرجی مذکور و نقش آنهادر فرایند تکامل معماری آرامگاهی در ادوار بعدی، به انتقال هنر دورهی ساسانی موجود در ان خواهیم پرداخت.
ترجمه
پديدآور
علی زارعی
عنوان قراردادی
عنوان قراردادي
سهم معماری آرامگاهی باوندیان در روند تکامل معماری ایران دورهاسلامی
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )