اصل این داستان هندی است که توسط بزرگمهر به پهلوی و سپس توسط شیخ صدوق در کتاب اکمال الدین و اتمام النعمه ترجمه شده، محمد باقر مجلسی کتاب مذکور را با نام عین الحیوه به فارسی برگردانده داستان فوق فقط یکی از داستانهای مذکور در این کتاب است