بررسی یافته های EMG-NCV و عوامل موثر بر آن در بیماران با ترومای اندام تحتانی مراجعه کننده به درمانگاه طب فیزیکی بیمارستان امام خمینی از سال 1397 تا 1399
نام عام مواد
[پایان نامه]
نام نخستين پديدآور
رضا امید
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
تاریخ نشرو بخش و غیره
۱۴۰۱
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۸۰ص
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
دکتری پزشکی عمومی
زمان اعطا مدرک
۱۴۰۲/۰۱/۱۴
امتياز متن
۱۸
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
مقدمه: مطالعات عظیم گسترده ای نشان داده است که حدود ۲۰ تا ۲۳ درصد از ضایعات اعصاب محیطی را آسیب به اعصاب محیطی اندام تحتانی تشکیل می دهد؛ شایعترین عصبی که آسیب می بیند عصب پرونئال می باشد. مطالعات الکترودیاگنوتیک که شامل ارزیابی هدایت عصبی NCV و الکترومیوگرافی EMG می باشد، ابزار مفیدی برای ارزیابی بیماران با مشکلات حرکتی یا حسی در پا یا ران می باشد. مطالعات الکترودیاگنوتیک افزونه ای بر معاینه ی فیزیکی می باشند و اغلب شامل اطلاعاتی می باشند که شرح بالینی و مطالعات تصویربرداری قادر به ارائه آن نیستند. بررسی دقیق آسیب اعصاب با تشخیص و بازتوانی به موقع بیماران سبب بهبود کیفیت زندگی آن ها، بازگشت سریع تر این افراد به شغل های خود و کاهش بار اقتصادی جامعه و نظام سلامت خواهد شد.مواد و روش ها: دراین مطالعه پرونده ای تمام بیماران دچار ترومای اندام تحتانی که ازابتدای فروردین ماه ۱۳۹۷ تا پایان اسفند ماه ۱۳۹۹ به درمانگاه طب فیزیکی و توانبخشی بیمارستان امام خمینی(ره) مراجعه نمودند و دسترسی به اطلاعات EMG-NCS آن ها امکان پذیر است، وارد مطالعه می شوند. معیار خروج از مطالعه وجود نقص در پرونده بیماران میباشد. یافته های EMG-NCS این بیماران بررسی و اطلاعات دموگرافیک بیماران مانند سن، جنس و ... از پرونده استخراج خواهد شد. اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل اماری قرار خواهد گرفت.یافته ها و بحث: به طور کلی تروما در مردان و همچنین در سنین جوانی (به طور تقریبی 25-45 سال) شیوع بیشتری دارد. طبق نتایج جنس بیمار(زن/مرد) هیچگونه تاثیری در یافتهها و نتیجه تست EMG-NCV ندارد.بیشترین محل تروما در بیماران مورد مطالعه مربوط به Hip (41/29 %) و Knee(94/27 %) بوده است. در این مطالعه بیشترین شیوع آسیب مربوط به عصب تیبیال بوده و پس از آن آسیب عصب سیاتیک بیشترین شیوع را دارد؛ بطور کلی در مطالعات آسیب اعصاب پرونئال و سیاتیک شایعتر هستند.Active Denervation در حدود 5/59 درصد از بیماران مشاهده شد، و باقی بیماران (5/40درصد) Active Denervation نداشتند. درجه آسیبدیدگی در 5/69درصد کامل بوده و 5/30 % دیگر آسیب جزئی داشتند. سیر زمانی آسیب بیشتر تمایل به مزمن شدن داشته و در 2/9 % حاد، 7/13 % تحت حاد و در باقی 1/77 % مزمن بوده است. در بیماران با آسیب عصب فمورال Active Denervation در درصد کمتری(33.3 %) از افراد نمونه نسبت به سایر آسیبها(60%) وجود داشت. همچنین آسیب های عصب پرونئال نسبتا بیشتر جزئی بودند. نکته مهم دیگر اینکه آسیبهای عصب سیاتیک، شدیدتر(Severe) و آسیبهای عصب فمورال خفیفتر(Mild) بودند.به طور کلی یافته های EMG-NCV می تواند اطلاعات متنوع و مهمی را برای کمک به تشخیص، درمان و توانبخشی بیماران با تروما(اندام تحتانی) در اختیار پزشک قرار دهد و در این مطالعه سعی شد که شناخت بیشتر در این زمینه حاصل شود.
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
موضوع مستند نشده
ترومای اندام تحتانی
موضوع مستند نشده
electromyography
موضوع مستند نشده
nerve conduction studies
موضوع مستند نشده
طب فیزیکی
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )