بررسی خصوصیات کلینیکوپاتولوژی و درمان بیماران مبتلا بهPytriasis Rubra Pilaris (PRP) مراجعهکننده به بیمارستان رازی
نام عام مواد
[پایان نامه]
نام نخستين پديدآور
سامان قوام زاده
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
تاریخ نشرو بخش و غیره
۱۴۰۱
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۷۶ص
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
دکتری پزشکی عمومی
زمان اعطا مدرک
۱۴۰۱/۱۰/۲۰
امتياز متن
۱۸
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
مقدمه: پیتریازیس روبرا پیلاریس (Pytriasis rubra pilaris) یا PRP یک بیماری پوستی نادر است که با هیپرکراتوز فولیکولار و اریتم پری فولیکولار، همراه با جزایری از پوست طبیعی که در بین پاچ های اریتماتو پراکنده شدهاند، تشخیص داده میشود. علت PRP ناشناخته مانده است اما یکی از برجسته ترین نظریات در مورد علت بیماری، بیان بالای سیستم ایمنی ناشی از تحریک آنتی ژن ها در اثر عفونت است. یافتههای حاصل از تناسب بالینی و بافتشناسی میتواند الگوهای تشخیصی بهتر و مناسب تری را جهت تشخیص PRP در اختیار قرار دهد. به همین دلیل نمونه برداری و توجه دقیق به درمان بیماری ضروری به نظر میرسد. با توجه به این که تاکنون مطالعة جامعی در کشور ما به منظور بررسی ویژگیهای بالینی، پاراکلینیکی، پروگنوز درمان در بیماران مبتلا به PRP انجام نشده است، در این بررسی به مطالعة خصوصیات کلینیکوپاتولوژی و درمان بیماران PRP پرداختیم. مواد و روشها: ابزار جمعآوری اطلاعات چکلیستی بود که اطلاعات بیماران در آن ثبت شد. این اطلاعات عبارتاند از: یافتههای دموگرافیک از قبیل سن و جنس، یافتههای کلینیکی از قبیل محل ضایعات، طبقهبندی Griffiths، یافتههای هیستولوژیک، پروگنوز بیماران از قبیل میزان بهبود ضایعهیافتهها و بحث: بر اساس نتایج بدست آمده مشاهده شد که بیماری PRP در مردان شایع تر از زنان می باشد. فراوان ترین گروه سنی را بیماران مراجعه کننده در دهه چهارم و پنجم زندگی تشکیل می دهند. همچنین مشخص گردید شایعترین یافته پاتولوژیک بدنبال بیوپسی از ضایعات را Psoriasiform pattern تشکیل میدهد و Hyper keratosis در رده بعدی قرار دارد. بررسی ها نشان می دهد طبق طبقه بندی گریفیث بیماران غالبا در گروه Classic Adult قرار دارند. همچنین در خصوص درمان بیماران مبتلا به PRP مشاهده شد که مرطوب کننده ها و کورتیکواستروئیدها در درمان موضعی خط اول درمان را تشکیل می دهند و بیماران با حجم کم ضایعات و حتی در ضایعات جنرالیزه کاربرد دارند. پس از آن در درمان سیستمیک اثر رتینوئیدها(مانند ایزوترتینوئین و اترتینات) اثر قابل توجهی مشاهده شد و در صورت عدم بهبود کامل متوترکسات درمان جایگزین بعدی می باشد و در برخی بیماران استفاده از مهارکننده های TNF نیز گزارش شده است. در فالوآپ بیماران نیز مشاهده شد در حدود 45 تا 50 درصد بیماران به طور تقریبا کاملی برطرف میشوند؛ اما در 30 تا 40 درصد بیماران درمان نسبی و در حدود 10 تا 20 درصد بیماران بهبودی حاصل نمی شود.
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
موضوع مستند نشده
پروگنوز
موضوع مستند نشده
کلینیکوپاتولوژی
موضوع مستند نشده
Pytriasis Rubra Pilaris
موضوع مستند نشده
PRP
موضوع مستند نشده
بیماری پوستی
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )