عنوان

تاثیر درمان با هیدروکورتیزون بعد از روز چهارده تولد بر جلوگیری از بروز برونکو پولموناری دیس پلازی در نوزادان نارس

شماره

۹۸۴۴۱پ

زبان متن نوشتاري يا گفتاري و مانند آن

فارسی

عنوان اصلي

تاثیر درمان با هیدروکورتیزون بعد از روز چهارده تولد بر جلوگیری از بروز برونکو پولموناری دیس پلازی در نوزادان نارس

نام عام مواد

[پایان نامه]

نام نخستين پديدآور

مطهره طالبیان اردستانی

نام ناشر، پخش کننده و غيره

دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی

تاریخ نشرو بخش و غیره

۱۴۰۱

نام خاص و کميت اثر

۱۰۹ص

جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن

دکتری فوق تخصصی

نظم درجات

نوزادان و پیرامون نوزادی

زمان اعطا مدرک

۱۴۰۱/۰۷/۱۰

متن يادداشت

برونکوپولموناری دیسپلازی یکی از مهمترین و شایعترین کوموربیدیتی هایی ا ست که در نوزادان پره ترم ممکن است ایجاد شود. BPD به صورت نیاز به اکسیژن حمایتی در سن بارداری اصلاح شده 36 هفته تعریف میگردد و به نوعی نشانگر عدم کفایت ریه نوزاد در تبادل گازها با محیط خارج و تامین اکسیژن می باشد. متاسفانه نوزادانی که به BPD مبتلا میشوند در ریسک بالاتر مورتالیتی و کاهش عملکرد تنفسی در آینده قرار دارند.طبق مطالعات انجام شده، ونتیلاسیون مکانیکی طولانی مدت به صورت معناداری سبب بروز پاسخ التهابی در ریه نوزادان میشود و ریسک BPD را در آنان افزایش میدهد. با توجه به ماهیت التهابی BPD ، یکی از اولین درمانهایی که جهت کاهش ریسک BPD در نوزادان پره ترم به کار گرفته شد، کورتیکواستروئید سیستمیک بود.دگزامتازون و هیدروکورتیزون و همینطور کورتیکوا ستروئیدهای استنشاقی تا کنون مورد ارزیابی قرار گرفته اند. درمان با هیدروکورتیزون سبب کاهش بروز BPD و مورتالیتی شده و میزان شکست اکستوباسیون را نیز کاهش میدهد. تاکنون عارضه ی خاصی در درمان با هیدروکورتیزون گزارش نشده است.با توجه به محدود بودن شواهد راجع به درمان با هیدروکورتیزون low-dose پس از هفته اول زندگی در نوزادان پره ترم، بر آن شدیم تا با انجام مطالعه ای از نوع کارآزمایی بالینی به بررسی ارتباط میان تجویز هیدروکورتیزون با دوز پایین و بروز BPD ، مورتالیتی و سایر عوارض احتمالی کوتاه مدت در نوزادان پره ترمی که طی 14 روز ابتدایی زندگی خود در مرکز NICU بیمارسووتان ولیع وور و شووریعتی تحت ونتیلاسیون مکانیکی هستند بپردازیم.این مطالعه، یک پژوهش از نوا کارآزمایی بالینی تصادفی (Randomized Clinical Trial, RCT) بوده که بر روی نوزادان پره ترمی که طی سالهای 1399 الی 1401 در مرکز NICU بیمارستان شریعتی و ولیعصر بستری شده و طی 14 روز اول زندگی خود تحت ونتیلاسیون مکانیکی بودند، انجام شد. در این مطالعه 70 نوزاد پره ترم وارد شده و به صورت تصادفی در یکی از دو گروه کنترل (n= 35) و مداخله (هیدروکورتیزون، n= 35) به مدت 10 روز تحت درمان قرار گرفتند. نوزادان در این مطالعه تا سن بارداری اصلاح شده 36 هفته فالو شدند. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر درمان دیرس (پس از 14 روزگی) با هیدروکورتیزون سیستمیک با دوز پایین در نوزادان پره ترم بود. پیامدهای این مطالعه به دو دسته پیامدهای اولیه و ثانویه تقسیم شدند. پیامدهای اولیه عبارت است از ابتلا به BPD ، مورتالیتی تا سن بارداری اصلاح شده 36 هفته، و پیامد ترکیبی BPD یا مورتالیتی تا سن بارداری اصلاح شده 36 هفته. پیامدهای ثانویه در این مطالعه شامل مدت زمان ونتیلاسیون مکانیکی، مدت زمان بستری، شکست اکسوتوباسویون، ابتلا به PDA ، IVH ، ROP ، GIB و ... بودند. در نهایت اطلاعات بدست آمده از بیماران ثبت شده و مورد آنالیز آماری قرارگرفت.متغیرهای زمینه ای تفاوت معناداری بین دو گروه نداشتند. هیچ تفاوت معناداری از نظر میزان بروز BPD بین گروه پلاسبو و هیدروکورتیزون در این مطالعه مشاهده نشد (p-value= 0.721). مورتالیتی در گروه پلا سبو برابر با 31.4 % (11 نوزاد) بود اما در گروه هیدروکورتیزون هیچ مور تالیتی رخ نداد. آنالیز آماری نیز تفاوت معناداری را از این حیث بین گروه کنترل و مداخله نشان داد (p-value< 0.001). میزان بروز پیامد ترکیبی BPD و/یا مورتالیتی در گروه کنترل برابر با 93.4% (33 نوزاد) و در گروه مداخله برابر با 85.7% (30 نوزاد) بود.بررسی آماری هیچگونه تفاوت معناداری از نظر پیامد ترکیبی BPD و/یا مورتالیتی بین دو گروه نشان نداد ( p-value= 0.428).عوارض درمان با هیدروکورتیزون دیررس در مطالعات بسیار متنوع است. در مطالعات قبل عمدتا هیدروکورتیزون با افزایش ریسک پرفوراسیون روده‌ای ارتباط معنادار داشته است. اما در مطالعه ‌ی حاضر با درمان دیررس با هیدروکورتیزون با دوز پایین، تنها ریسک کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک و هایپرتنشن افزایش معنادار پیدا کرد.مطالعات انجام شده در رابطه با تاثیر هیدروکورتیزون بر مورتالیتی ضد و نقیض می باشند. عدم همخوانی نسبی میان نتیجه مطالعه حاضر و مطالعات گذشته را میتوان به شرایط انجام هر مطالعه نسبت داد، با توجه به اینکه هر یک از مطالعاتی که در این زمینه انجام شده است، از نظر دوز مورد استفاده، زمان شروع مداخله و حتی بررسی پیامد اولیه به خصوص در مورد مورتالیتی با یکدیگر متفاوت می باشند، لذا میتوان عدم همخوانی ناشی از نتایج مطالعه حاضر و مطالعات گذشته را به تنوع موجود در شرایط هر مطالعه نسبت داد. در کل به نظر میرسد که درمان با هیدروکورتیزون سیستمیک با دوز پایین به صورت دیررس، سبب کاهش مورتالیتی نوزادان پره ترم می شود اما تاثیر آن در کاهش BPD مشخص نمی باشد.

عنصر شناسه ای

هیدروکورتیزون

عنصر شناسه ای

Hydrocortisone

عنصر شناسه ای

نوزاد نارس

عنصر شناسه ای

Premature infants

داده رابط بین فیلدها

a10

داده رابط بین فیلدها

a10

داده رابط بین فیلدها

a12

داده رابط بین فیلدها

a12

موضوع مستند نشده

برونکو پولموناری دیس پلازی

کد نقش

، پدیدآور

مستند نام اشخاص تاييد نشده

طالبیان اردستانی، مطهره

کد نقش

، استاد راهنما

کد نقش

، استاد مشاور

کد نقش

، استاد مشاور

مستند نام اشخاص تاييد نشده

اسماعیل نیا شیروانی، طاهره

مستند نام اشخاص تاييد نشده

شریعت، مامک

مستند نام اشخاص تاييد نشده

طاهری تفتی، رویا

عنصر شناسه اي

دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی

کشور

ایران

تاريخ عمليات

20221219

شماره بازیابی

۱۳۸۱۵ت

شماره فيلد فرمت مبدا

دانشگاه علوم پزشکی تهران، کتابخانه دانشکده پزشکی

فرمت انتشار

p

نوع ماده

TF

کد کاربرگه

92029

سطح دسترسي

a

تكميل شده

Y