بررسی ابعاد مختلف استیگما معطوف به اقدام به خودکشی در بیماران اقدام کننده به خودکشی مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان بهارلو و نگرش به خودکشی در خانواده آنها (یک مطالعهی مختلط کمی-کیفی)
نام عام مواد
[پایان نامه]
نام نخستين پديدآور
کیانوش کاوه
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
تاریخ نشرو بخش و غیره
۱۴۰۱
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۱۱۲ص
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
دکتری تخصصی
نظم درجات
روانپزشکی
زمان اعطا مدرک
۱۴۰۱/۰۷/۰۹
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
هدف: تاکنون زمینه ی ارزیابی استیگما در بیمارانی که به دنبال اقدام به خودکشی به بیمارستان مراجعه داشته اند مطالعات کمی صورت پذیرفته است. همچنین در زمینه ی ارزیابی استیگما در خانواده ی بیماران مذکور نیز کار چندانی صورت نپذیرفته است. لذا این مطالعه با هدف ارزیابی استیگما در بیماران اقدام کننده به خودکشی و خانواده ی آنها انجام شده است. مواد و روشها: این مطالعه به شیوهی مختلط کمی و کیفی در بیمارستان بهارلو در سال 1400 و 1401 انجام شد. در این مطالعه گروه هدف بیماران اقدام کننده به خودکشی بستری در اورژانس بیمارستان بهارلو و خانوادهی آنها بود. در قسمت کمی مطالعه، اطلاعات دموگرافیک و بالینی بیماران و خانواده ی آنها استخراج گردید. سپس از پرسشنامه ی Personal Suicide Stigma Questionnaire (PSSQ) و Attitudes Toward Suicide (ATTS) برای بررسی نگرش بیماران و خانواده استفاده شد. آنالیز آماری با نرم افزار SPSS نسخه 23 انجام شد. در قسمت کیفی مطالعه، بیماران و خانواده پس از پایدار شدن شرایط بیمار و در صورت توانایی و تمایل بیمار به انجام مصاحبه، تحت مصاحبهی نیمه ساختاریافته حضوری یا تلفنی یا مجازی قرار گرفتند. مصاحبه ها مورد تحلیل تماتیک قرار گرفت و تم های اصلی و عمده ی آنها استخراج گردید.نتایج: 60 بیمار اقدام کننده به خودکشی (میانگین سنی 30.87 سال، 68.3% زن) مورد بررسی واقع شدند. در پرسشنامه ی PSSQ، میانگین نمرات زیرمقیاس rejection، 3.72±16.55، زیرمقیاس Minimization 2.28±13.38، زیرمقیاس self-blame 4.63±22.80 بوده است. 60 نفر از اعضای خانواده ی بیماران (میانگین سنی 43.25 سال، 61.7% مونث) هم مورد بررسی قرار گرفتند. در پرسشنامه ی ATTS، فاکتور پذیرش عمومی خودکشی به طور میانگین 6.71±26.56، فاکتور قابل پیشگیری بودن خودکشی به طور میانگین 3.23±35.86 و فاکتور مشکلات ارتباطی مرتبط با خودکشی 3.58±30.01 نمره کسب کرده بودند. در تحلیل کیفی، در مصاحبه های خانواده ها، چهار تم اصلی عبارت بودند از پنهان کردن خودکشی عضو خانواده، احساس تقصیر یا گناه، ضعیف انگاشتن فردی که خودکشی کرده و قضاوت کادر درمان. در مصاحبه های بیماران هم تم های اصلی انگ و برخورد اطرافیان، پنهان کردن اقدام به خودکشی، احساس سرزنش و پشیمانی و انگ در کادر درمان شناسایی شد.نتیجه گیری: در این مطالعه دیده شد که میزان استیگمای خودکشی در بیماران اقدام کننده و هم چنین نگرش منفی نسبت به خودکشی در اطرافیان و خانواده ی بیماران به طور قابل توجهی و در چهار تم عمده وجود دارد. به نظر می رسد برای اصلاح نگرش نسبت به خودکشی و کاهش استیگما، ضرورت دارد اقدامات بیشتری در تم های مذکور صورت بگیرد.
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
عنصر شناسه ای
خودکشی
عنصر شناسه ای
Suicide
عنصر شناسه ای
خانواده
عنصر شناسه ای
Family
داده رابط بین فیلدها
a09
داده رابط بین فیلدها
a09
داده رابط بین فیلدها
a12
داده رابط بین فیلدها
a12
موضوع مستند نشده
انگ
موضوع مستند نشده
اقدام به خودکشی
موضوع مستند نشده
استیگما
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )