بررسی ایمنی و اثربخشی استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی بافت چربی آلوژن در سندروم برونکیولیت اوبلیترانس(BOS )حاصل از پیوند سلول های بنیادی خونساز آلوژن
نام عام مواد
[پایان نامه]
نام نخستين پديدآور
مهتا مردانی
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
تاریخ نشرو بخش و غیره
۱۴۰۱
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۴۱ص
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
دکتری پزشکی عمومی
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
مقدمه: سندروم برونشیولیت ابلیترانس(BOS) یک عارضه نادر پیوند سلول های بنیادی مغز استخوان است که با بروز انسداد جریان هوا پس از پیوند آلوژن سلول های بنیادی مغز استخوان مشخص می شود. بسته به تعریف مورد استفاده برای تشخیص BOS، شیوع این سندرم از تقریباً 2٪ تا 3٪ در بین تمام گیرندگان پیوند آلوژنیک سلول های بنیادی مغز استخوان تا 6٪ در بین بیماران مبتلا به cGVHD متغیر است.[1] پیش آگهی بیماران برای BOS ضعیف است و نرخ بقای کلی 2 ساله 44% و نرخ بقای کلی 5 ساله 13% میباشد. علیرغم پیشرفتها در رژیمهای سرکوبکننده سیستم ایمنی و مراقبتهای حمایتی بقای بیماران در سال های اخیر بهبود چندانی را نشان نداده است و نیاز مبرم به پیدایش درمان های جدید تر برای بیماران برونشیولیت ابلیتران وجود دارد . سلول های بنیادی مزانشیمال با خواص ایمونو مدولیتوری اثبات شده در درمان GvHD مزمن یک گزینه درمانی مناسب برای درمان بیماران مبتلا به سندروم برونشیولیت ابلیترانس میباشند.روش اجرا: انتخاب بیماران با توجه به معیار های ورود و خروج انجام شد و پس از ان بیماران تحت بررسی تست های عملکرد ریوی و تصویر برداری ریه توسط فوق تخصص ریه قرار گرفتند. پس از تایید نهایی تشخیص سندروم برونشیولیت ابلیترانس 4 بیمار وارد مطالعه شدند. سلول های مزانشیمال از بافت چربی زیرجلدی اهدا کنندگان استخراج شد وپس از طی مراحل کشت سلولی و بررسی های رد هر گونه الودگی با دوز 1 میلیون به ازای هر کیلوگرم به صورت تزریق وریدی به بیماران تجویز شد. بیماران 1 ماه بعد و 3 ماه بعد و 6 ماه بعد از تزریق تحت بررسی تست های عملکرد ریوی و تست راه رفتن 6 دقیقه قرار گرفتند.نتایج: هیچ کدام از بیماران پس از دریافت سلول های مزانشیمال دچار عوارض احتمالی از جمله تب, راش پوستی, واکنش های انافیلاکتیک, یا واکنش های انسداد عروقی نشدند. همه بیماران بهبود در سطح FEV1 1 ماه و 3 ماه پس از دریافت درمان را نشان دادند (Pvalue=0.053) . همچنین نتایج بررسی تست راه رفتن 6 دقیقه ای نشان دهنده بهبود در عملکرد بیماران 1 ماه و 3 ماه پس از درمان بود (Pvalue= 0.06).نتیجهگیری: سلول های مزانشیمال با توجه به خواص ایمونومدولیتوری که در محیط اعمال میکنند گزینه درمانی ایمن و اثر بخش در سندروم برونشیولیت ابلیترانس میباشند و میتوانند موجب بهبود در عملکرد ریوی بیماران شوند. با توجه به موقت بودن تاثیر این سلول ها در مطالعه حاضر توصیه میشود مطالعه های بالینی با تعداد بیماران بیشتر و با تکرار دوز سلول های مزانشیمال با فواصل ماهیانه در این زمینه طراحی شود.
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
موضوع مستند نشده
سلول بنیادی مزانشیمی
موضوع مستند نشده
سندروم برونکیولیت اوبلیترانس
موضوع مستند نشده
پیوند سلول های بنیادی مغز استخوان
موضوع مستند نشده
بافت چربی آلوژن
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )