عنوان
پدید آورنده
موضوع
رده
کتابخانه
محل استقرار
شماره کتابشناسی ملی
شماره
۹۳۴۱۲پ
زبان اثر
زبان متن نوشتاري يا گفتاري و مانند آن
فارسی
زبان اثر اصلي
فارسی
عنوان و نام پديدآور
عنوان اصلي
بررسی اثر متفورمین بر تولرانس ناشی از مورفین و متادون در مدل in vitro با اثر بر mTOR
نام عام مواد
[پایان نامه]
نام نخستين پديدآور
سمیرا شیرویی
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
تاریخ نشرو بخش و غیره
۱۳۹۷
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۷۳ص.
ساير جزييات
جدول نمودار
مواد همراه اثر
سی دی
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
دکتری تخصصی(PHD)
نظم درجات
فارماکولوژی
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
مقدمه و هدف: استفاده بالینی از اوپیوئیدها در طولانی مدت منجر به پروز تحمل و پر دردی و وابستگی فیزیکی و اعتیاد می شود. این پدیده به وضوح استفاده از اوپیوئیدها را در بالین محدود کرده و در واقع نیاز به شناسایی رژیم درمانی جدید و استراتژی هایی جهت بهبود کارایی اوپیوئیدها به وجود آورده است . شواهد جدید نشان می دهند که mTORیک هدف مناسب برای مداخلات دارویی در درمان درد مزمن، تحمل وپر دردی به اوپیوئیدهاست .در مطالعات مشخص شده متفورمین که بطور گسترده برای درمان دیابت تیپ دو به کار می رود، دارای اثرمهاری روی mTORاست واز طریق مهار mTORاثر ضد سرطانی روی انواع سرطان ها مانند سرطان پستان و سرطان پانکراس در مدل برون تن نشان داده است. هدف مطالعه پیش رو بررسی اثر متفورمین بر تحمل ناشی از مصرف مزمن مورفین و متادون در مدل برون تن و همچنین نقش mTORمی باشد.روش کار: سلول هایT98G پس از شمارش در پلیت های 24 و یا 96 خانه ای به مدت 24 ساعت در انکوباتور با دمای C°37 و CO2 5%جهت اتصال به پلیت ها کشت داده شدند. سپس برای ایجاد تولرانس، سلول ها 18 ساعت با مورفین µM5/2 تیمار شدند. جهت تعیین غلظت مناسب متادون برای ایجاد تولرانس، از غلظت های مختلف (1، 5/2، 5 و10میکرومولار) در Nitrite assay و cAMP assay استفاده شد. جهت مطالعه اثر متفورمین بر ممانعت از ایجاد تولرانس، از غلظت µM 40 که نزدیک به غلظت سرمی در بیماران مصرف کننده متفورمین می باشد، 1 ساعت قبل از افزودن مورفین یا متادون به تنهایی و یا همراه با مهارکننده AMPK( µM1) استفاده شد. برای بررسی فاکتورهای تولرانس مانند نیتریک اکساید و cAMP، به ترتیب از روش های گریس و کیت سنجش cAMPاستفاده شد و به منظور بررسی نقش mTOR، میزان فسفریلاسیون مولکول های پایین دست آن یعنی 4E-BP و S6K1با روش وسترن بلات سنجیده شد.یافته ها: 18 ساعت انکوباسیون سلول ها با مورفین (5/2 میکرومولار) و متادون (1 میکرومولار) منجر به افزایش چشمگیر میزان نیتریت سلولی نسبت به گروه کنترل همراه است و متادون در دوزهای بالاتر منجر به کاهش سطح نیتریت می شود. یک ساعت پیش درمانی با متفورمین به تنهایی و یا در حضور مهارکننده AMPKباعث کاهش معنی دار نیتریت نسبت به گروه های مورفین و متادون شد. 18 ساعت انکوباسیون سلول ها با مورفین منجر به افزایش چشمگیر میزان cAMPسلولی نسبت به گروه کنترل همراه است که یک ساعت پیش درمانی با متفورمین به تنهایی و یا در حضور مهارکننده AMPKباعث کاهش سطح cAMPنسبت به گروه مورفین می شود. 18 ساعت انکوباسیون سلول ها متادون در دوز 1 میکرومولار تغییر معنا داری در سطح cAMPسلول ها ایجاد نکرد و با افزایش دوز متادون سطح cAMP سلول ها نسبت به گروه کنترل کاهش چشمگیر داشت. نتایج حاصل از وسترن بلات نشان دادند که 18 ساعت تیمار سلول ها با مورفین منجر افزایش فسفریلاسیون پروتئین های 4E-BP و S6K1شده که نشان دهنده افزایش فعالیت mTORنسبت به گروه کنترل بوده و پیش درمانی با متفورمین به تنهایی و یا در حضور مهارکننده AMPKمانع از افزایش فسفریلاسیون پروتئین های مذکور ناشی از تیمار مزمن سلول ها با مورفین می شود. تیمار مزمن سلول ها با متادون باعث تغییر معنی دار فسفریلاسیون پروتئین های 4E-BPو S6K1نسبت به گروه کنترل نشد و پیش درمانی با متفورمین به تنهایی و یا در حضور مهارکننده AMPKفسفریلاسیون پروتئین های ذکر شده را نسبت به گروه متادون کاهش می دهد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که متفورمین (در دوز مورد مطالعه) و در این رده سلولی (T98G) می تواند با کاهش سطح برخی از فاکتورهای تحمل به اوپیوییدها مانند نیتریت و cAMP، مستقل از AMPK منجر به کاهش تحمل شود اما در فاکتور دیگر مرتبط با تحمل که شامل فسفریلاسیون پروتئین های 4E-BP و S6K بود به طور کامل مستقل از AMPK نبوده و تا حدی (نه به طور کامل) وابسته به این آنزیم عمل می نماید. همچنین در این مطالعه تفاوت بارزی بین تجویز مزمن متادون و مورفین دیده شد که در آن متادون اثر تحریکی روی mTOR ندارد. در حالی که مورفین به وضوح منجر به فسفریله شدن پروتیین های پایین دست mTOR می شود.
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
موضوع مستند نشده
متفورمین
موضوع مستند نشده
مورفین
موضوع مستند نشده
متادون
موضوع مستند نشده
AMPK
موضوع مستند نشده
mTOR
موضوع مستند نشده
metformin
موضوع مستند نشده
morphine
موضوع مستند نشده
methadone
موضوع مستند نشده
mTOR signaling pathway
موضوع مستند نشده
اوپیوئیدها
موضوع مستند نشده
opioids
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )
کد نقش
، پدیدآور
مستند نام اشخاص تاييد نشده
شیرویی، سمیرا
نام شخص - ( مسئولیت معنوی درجه دوم )
کد نقش
، استاد راهنما
کد نقش
، استاد راهنما
کد نقش
، استاد مشاور
مستند نام اشخاص تاييد نشده
دهپور، احمدرضا
مستند نام اشخاص تاييد نشده
صاحبقرانی، موسی
مستند نام اشخاص تاييد نشده
نوربخش، فرشید
شناسه افزوده (تنالگان)
عنصر شناسه اي
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
مبدا اصلی
کشور
ایران
تاريخ عمليات
20230311
شماره دستیابی
شماره بازیابی
۱۷۵۳ف
داده هایی که از فرمت مبدا برگردانیده نشده است
شماره فيلد فرمت مبدا
دانشگاه علوم پزشکی تهران، کتابخانه دانشکده پزشکی
وضعیت انتشار
فرمت انتشار
p
اطلاعات رکورد کتابشناسی
نوع ماده
TF
کد کاربرگه
92029
اطلاعات دسترسی رکورد
سطح دسترسي
a
تكميل شده
Y
