بررسی ارتباط بیان ژن های TLR2, MyD88 , TLR4 درنمونه بیوپسی و PBMC در برآیند بقاء بافت پیوند کلیه
نام عام مواد
[پایان نامه]
نام نخستين پديدآور
محمد حسین شعربافی
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
تاریخ نشرو بخش و غیره
1396
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
99ص.
ساير جزييات
جدول نمودار
مواد همراه اثر
سی دی
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
کارشناسی ارشد
نظم درجات
ایمونولوژی
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
یکی از مشکلات اساسی در پیوند کلیه، دفع پیوند توسط سیستم ایمنی فرد گیرنده است. پس زدن پیوند یک واکنش التهابی بوده و ناشی از واکنش سیستم ایمنی بر علیه عضو پیوندی می باشد. با توجه به نقش ایمنی ذاتی در هدایت پاسخ های ایمنی انتظار می رود که شروع عارضه رد پیوند با درگیر شدن اولیه سیستم ایمنی ذاتی باشد و سایتو کاین ها و مدیاتورهای تولید شده باعث فراخوانی سیستم ایمنی اکتسابی شده و باعث تشدید آسیب های وارده به بافت پیوندی می گردند. TLR ها نقش مهمی در برآیند بقاء پیوند دارند.TL2 و TLR4 به مقدار زیاد بر سطح سلول های بافت کلیه بیان می شوند و بیان آنها به دنبال آسیب ایسکمیک و اپیزودهای رد پیوند افزایش می یابد. ژن MyD88 یکی از اجزای مهم پیام رسانی این پذیرنده ها میباشد.روش اجرا: ژن های TLR2, TLR4, MyD88 در نمونه سلول های تک هسته ای خون محیطی و بیوپسی بافت کلیه پیوندی 60 بیمار که از مرکز درمانی لبافی نژاد جمع آوری شده بودند و از لحاظ سن و جنس تفاوت معنی داری با هم نداشتند به روش Real-time PCR با پرایمر پروبهای تجاری از نوع Taqman® متعاقب استخراج RNA و سنتزcDNA بررسی گردید. از 60 نمونه، تعداد 20 بیمار رد حاد ،14 بیمار رد مزمن و 26 بیمار پیوند با عملکرد پایدار بودند.نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد که در افراد دچار رد حاد پیوند کلیه در مقایسه با افراد پیوند با عملکرد پایدار، ژن های TLR2(Pv. 0.04), TLR4(Pv. 0.03) در نمونه PBMCs افزایش معنی داری داشت و در نمونه بیوپسی این بیماران فقط ژن MyD88(Pv. 0.001) به طرز چشمگیری افزایش بیان از خود نشان داد. در میان بیماران دچار رد مزمن پیوند کلیه در مقایسه با جمعیت پیوند با عملکرد پایدار، بیان ژن های TLR4(Pv. 0.007), MyD88(Pv. 0.05) در نمونه های PBMCs افزایش داشته و همچنین بیان ژن های TLR2(Pv. 0.04), TLR4(Pv. 0.02), MyD88(Pv. 0.003) در نمونه های به دست آمده از بیوپسی به طرز چشمگیری افزایش نشان داده اند.نتیجه گیری: سطح افزایش یافته ژن TLR2,TLR4 در نمونه PBMCs بیماران AR حاکی از یک مرحله پیش التهابی بوده که در صورت عدم مداخله به موقع باعث به وجود آمدن التهاب غیرقابل کنترل می گردد. سطح ژن های TLR2,TLR4, MyD88 به صورت چشمگیر در بیوپسی بیماران رد مزمن پیوند افزایش یافته است که همزمان با افزایش چشمگیر TLR4, MyD88 در نمونه های PBMCs این بیماران می باشد. داده های حاصل از این مطالعه پیشنهاد می دهد که TLR2, TLR4, MyD88 می توانند در طی آسیب بافتی وابسته به آلوژن ها پس از پیوند نقش داشته باشند. بنابراین استفاده از این مولکول ها به عنوان یک بیومارکر پیش بینی کننده، در طراحی تست های تشخیصی سریع و غیر تهاجمی پیشنهاد می شود و همچنین مورد هدف قرار دادن این ژن ها شاید راهکاری برای ایجاد تحمل در این بیماران باشد.
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
عنصر شناسه ای
پیوند
عنصر شناسه ای
Grafting
داده رابط بین فیلدها
a12
داده رابط بین فیلدها
a12
موضوع مستند نشده
MyD88
موضوع مستند نشده
TLR4
موضوع مستند نشده
TLR2
موضوع مستند نشده
رد حاد
موضوع مستند نشده
رد مزمن
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )