لقب اسمی خاص است که به اعتبار معنی اصلی خود بیان کننده ستایش یا نکوهشی است و مانند نام، شناسهای مهم در معرفی افراد، مشاغل و غیر آنها به شمار میآید. گونههایی از آن منشا الهی دارد. از این رو، قدمت لقب کمتر از قدمت نام نیست. به نوشته نخجوانی لقببخشی از آیین شاهان عجم، مانند: آل بویه، غزنویان و سلجوقیان بوده و در میان اعراب لقب دادن رسم نبوده است. از جهات تاریخی گونهای از لقبها که بیشتر جنبه رسمی دارد، ترکیبی است؛ یعنی با کلماتی چون دین، ملک، دولت، سلطنت، ملت و مانند آن ساخته شده است. لقب بخشی در طول تاریخ بویژه در دوران حکومت قاجاریه اعتبار خود را کاملا از دست داده و جنبه تجاری گرفته است. در این مقاله، علاوه بر اشاره به این موارد وجهه ساختاری القاب و تاریخچه لقببخشی هم بررسی میشود.
قطعه
عنوان
پژوهش های ادب عرفانی
شماره جلد
شماره ۳ علمی-پژوهشی (وزارت علوم)/(۲۲صفحه - از ۱ تا ۲۲)
تاريخ نشر
پاییز ۱۳۸۶
نام تنالگان به منزله موضوع
عنصر شناسه ای
آستان مقدس حضرت فاطمه معصومه (س)
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
عنصر شناسه ای
لقبها
عنصر شناسه ای
Titles of honor and nobility
عنصر شناسه ای
شاهان و فرمانروایان
عنصر شناسه ای
Kings and rulers
تقسیم فرعی موضوعی
-- لقبها
تقسیم فرعی موضوعی
-- Titles
داده رابط بین فیلدها
a06
داده رابط بین فیلدها
a06
داده رابط بین فیلدها
a08
داده رابط بین فیلدها
a08
موضوع مستند نشده
لقبها-- ایران-- مشهد(استان)
موضوع مستند نشده
لقبها-- ایران-- قم(استان)
اصطلاحهای موضوعی کنترل نشده
اصطلاح موضوعی
شاهان ، دین ، تاریخ ، مشاغل ، لقب بخشی ، ترکان ، میان اعراب لقب دادن رسم ، اسلام ، حکومت ، لقبهای رسمی
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )