هدی که در لغت همان هدایتگر هدایت شده است در اصطلاح اشاره به منجی آخرالزمان است، همان که وعد انبیاء پیشین و به خصوص پیامبر گرامی اسلام و ائمه طهار به او تعلق میگیرد. بنابراین صمهدویت╗ امری شخصی و منصبی الهی است برخلاف عقید آن دسته که قائل به صمهدویت نوعیه╗ شدهاند. آنها این منصب را نه تنها الهی ندانسته بلکه اکتسابی دانسته و معتقدند هر آن کس که برای احیاء دین و شوکت امور مسلمین به پا خیزد میتواند مهدی زمانش باشد. که در این صورت نه تنها تعدد مهدی در زمانهای مختلف داریم بلکه حتی ممکن است در یک زمان نیز تعدد مهدی داشته باشیم و با توجه به این عقیده این امری بعید نیست. این نظریه را میتوان در آثار صوفیه و روشنفکران اهل سنت یافت. مولوی از شعرا و بزرگان صوفیه اهل سنت و نیز سید ابوالاعلی مودودی از روشنفکران معاصر اهل سنت از جمله کسانی هستند که در آثار خود اعتقاد به صمهدویت نوعیه╗ خودشان را ابراز نمودهاند. که با توجه به دلایل عقلی و نقلی (آیات و روایات) اندیشه و اعتقاد به مهدویت نوعیه را میتوان به راحتی مردود و انکار کرد و صمهدویت شخصیه╗ را اثبات نمود
عنوان قراردادی
عنوان قراردادي
مهدویت نوعی از دیدگاه جلال الدین محمد بلخی (مولوی) و سید ابوالعلاء مودودی ونقد آن