ین رساله در نظر دارد به نقد و بررسی روایات در تفسیر کشف الاسرار و عده الابرار، اثر"ابی الفضل احمدبن ابیسعد بن مهریزد المیبدی" بپردازد. میبدی مسلمانی عقیدهمند از اصحاب حدیث است که به براهین عقلی اعتمادی ندارد و در فروع شافعی است اما در کلام پیرو مکتب اشعریون میباشد هرچند خود صریحا عنوان نمی دارد. در عقیده او، قرآن قدیم است و بین ذات و صفات خدا تفاوت وجود دارد ضمن اینکه معتقد به رویت خداوند در آخرت است. تفسیر او تفسیر نسبتا مفصلی است به زبان فارسی آمیخته به عربی که تفسیر را به ۳ نوبت تقسیم کرده است نوبت اول، ترجمه فارسی آیات، نوبت دوم تفسیر به معنای متعارف شامل بحث در وجوه معانی، قرائت مشهور، سبب نزول، بیان احکام، ذکر اخبار و آثار و نوادری که متعلق به آیات دارد. و نوبت سوم مربوط به رموز عارفان و اشارات صوفیان است. میبدی به کوچکترین مناسبتی، در نوبت دوم تفسیر خود به ذکر داستان انبیاء، اقوام سلف و وقایع زمان نزول وحی میپردازد که سرشار از اسرائیلیات و جعلیات است. خصوصا در اموری که با عصمت انبیا: و پیامبراکرم ۹ منافات دارد. این بخش از تفسیر او به شدت نیازمند تنزیه و پیرایه سازی است. او در ذیل آیاتی که سبب نزول محسوب میشوند، رطب و یابس را به هم بافته و اقوال گوناگونی را نقل کرده است که خالی از اشکال نمیباشد و اکثرا درباره نحوه برخورد پیامبر گرامی اسلام با حوادث گوناگون است که با مقام شامخ ایشان منافات دارد. همین طور آیاتی را در شان خلفای سه گانه آورده است. در بحث روایات مکی و مدنی میبدی تمام اقوال موجود را می آورد و در آخر قول درست را بیان میدارد، در این بخش از روایات نیز گهگاه گفتار او با روایات صحیح ناسازگار است. او برای آیات منسوخ دامنه گستردهای قائل است به طوری که آیات زیادی را منسوخ به آیه سیف میداند و حتی در این زمینه قائل به تحریف قرآن است. در بحث رویکرد او به اهل بیت: او روایات اهل بیت: را در تفسیر قرآن، بیش از هم مذهبانش(اهل تسنن) نقل کرده و روایات بسیاری را در فضیلت امام علی۷ ، فاطمه زهرا ۸ و اولاد پاک آنها آورده است، که این بخش از نقاط قوت تفسیر او محسوب میشود
عنوان قراردادی
عنوان قراردادي
بررسی رویکرد حدیثی در تفسیر کشف الاسرار و عده الابرار