ز آنجا که از سویی پیامبر خدا(ص) در طول ۳۲ سال رسالت خویش، بارها بر این امر تاکید فرمودند که تنها راه هدایت پس از ایشان، کتاب خدا و عترت ایشان یعنی اهل بیت(ع) است؛ و از سویی دیگر شرط رهایی از مردن به مرگ جاهلیت، شناخت نسبت به امام هر زمان است که: <<من مات و لم یعرف امام زمانه مات میته جاهلیته>> هر کس بمیرد و امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهلیت مرده است. لذا به منظور فهم بهتر قرآن کریم و نیز فهم کلی تر دین خدا و یافتن راه نجات، معرفت نسبت به امام و مقام امامت، ضروری اعتقاد هر مسلمان مومن است. بی شک در این رابطه از مهمترین و با ارزش ترین اسناد امام شناسی، حدیث زیبا و پرمغز امام ابوالحسن الرضا(ع) به عبدالعزیزبن مسلم درباره مقام امام است. حدیثی که در آن نه تنها دریافت، بلکه توصیف حتی شانی از شوون مقام امامت را، فراتر از عقول پران عالمان و موجب حیرت حکما معرفی شده است؛ این مقام جایگاهی است که جز به انتخاب و انتصاب از جانب خدای متعال، در هیچ فرد دیگری محقق نمی شود. در این پژوهش، سعی شده است تا عبارات نورانی این حدیث شریف، از لابه لای آیات قرآن، در روشنای احادیث نورانی اهل بیت و نشانههای قرآن یابیده شود و صحهای بر حدیث نبوی گذارده شود که هر کدام از آن دو- یعنی قرآن و اهل بیت (ع)- از دیگری خبر می دهند و از هم جدا نخواهند شد
عنوان قراردادی
عنوان قراردادي
مستندات قرآنی مولفههای امامت در حدیث حضرت رضا(ع) در مرو