دیریت بر خود، رویکردی جدید در ادبیات مدیریت است که در سه سطح فرد، گروه و سازمان مطرح شده است. فرض اساسی مدیریت سنتی، تقسیم کار بین مدیران و کارمندان یعنی تصمیمگیری و صدور دستور توسط مدیر و اطاعت و اجرا توسط کارکنان است. این پیش فرض در مدیریت بر خود مورد تردید واقع میشود. در این رویکرد فرد تصمیم گرفته و خود اجرا می کند. لذا نحوه اداره در این رویکرد با رویکرد سنتی مدیریت متفاوت میباشد. با توجه به تاثیر عمده و اهمیت خودمدیریتی در رهبری و جایگاه ویژه آن در مدیریت، پژوهش حاضر به منظور بررسی وجود و یا عدم وجود تفاوت معنادار بین خودمدیریتی مدیران ارشد نظام اداری ج ا ا با معیارهای علمی و اسلامی، در صدد مقایسه خودمدیریتی این دسته از مدیران با خودمدیریتی امام خمینی(س) به عنوان الگویی جامع از یک رهبر دینی - میباشد. در واقع این پژوهش گامی است به سوی خودشناسی مدیران ارشد نظام اداری (شناخت)، به عنوان مقدمه اصلاح رفتار و سبک مدیریت آنان براساس معیارهای علمی و اسلامی (عمل.)
عنوان قراردادی
عنوان قراردادي
بررسی مقایسهای خود مدیریتی مدیران ارشد نظام اداری جمهوری اسلامی ایران با خود مدیریتی حضرت امام خمینی (ره)