اداره امور بشر با فرامین الهی، توسط رهبران آسمانی و از طریق اجرای برنامههای عادلانه و سعادتبخش، یک واجب عقلی است. البته این وجوب، بدان معنی نیست که حکومت دینی با جبر و اکراه بر مردم تحمیل شود، بلکه شیوه عمل حکومت دینی، اتکای بر اراده مردم است. بدین ترتی