عقل اگرچه در قلمرو روابط انسان با خود، خدا، مردم و طبیعت، نیازی حیاتی و لازم بهشمار میآید، و قلمرو شناخت و کارآیی آن نیز از حس فراتر میرود، اما نسبت به شهود قلبی و دادههای وحیانی نارسا بوده، و با فقر ذاتی که دارد برای هدایت انسان کافی نیست. البته عقل