نگارنده در نوشتار حاضر با بیان این مطلب که یکی از لوازم قانون علّیّت، مفهومسنخیّت است، اختلاف صاح بنظران در تبیین و توضیح مفهوم سنخیّت را واکاویدهاست. ایشان در ادامه به بررسی این مطلب پرداخته که قانون علّیّت به معنای نیازمندیمعلول به علّت، به یک معنا درباره خدای متعال نیز مصداق دارد؛ زیرا همه موجوداتمعلول ذات اویند و مناسبت لازم میان معلول و علّت همان اراده ذات حق است و بهاین معنا که معلول همان وجود نازله علّت است، تنها مختصّ به فواعل طبیعی است.نگارنده در این نوشتار بیان م یدارد که اندیشه سنخیّت تنها در صورت پذیرش اصلعلّیّت قابل طرح است؛ ولی قبول کردن اصل علّیّت، لزوماً به معنای پذیرش اندیشهسنخیَّت نیست. همچنین، با نفی علّیّت به معنای فلسفی آن، قطعاً مجالی برای طرحاندیشه سنخیَّت باقی نخواهد ماند.
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
عنصر شناسه ای
فلسفه; جبر;نیازمندی معلول به علت;قانون علیت;تفکر سنخیت;عدل الهی;