کتابنامه: ص. ۱۲۸-۱۴۰؛ همچنین بصورت زیرنویس // تحقق "ارسال رسل" و "انزال کتب" و "بعثت پیامبران" از سوی خدای حکیم، امری بدیهی و متواتر و ضروریات ادیان آسمانی است. سوال اصلی در پژوهش حاضر این است: پیامبران الهی برای تحصیل کدام هدف مبعوث شده اند؟ در پاسخ به سوال مذکور، سه رویکرد عمده و متمایز مطرح و قابل ارزیابی است: یک- رویکرد آخرت گرا دو - رویکرد دنیا گرا سه - رویکرد جامعیت گرا. در رویکرد اول، فرضیه هایی بررسی می شود که هدف بعثت را صرفا عدالت اجتماعی و رفاه مادی و سعادت دنیوی می شمارد. این رویکرد نیز از منظر روشی انحصارگراست. در رویکرد سوم، فرضیه هایی بررسی می شود که هدف بعثت را گسترده و شامل می شمارد. و در هیچ یک از ساحت های مذکور، منحصر نمی کند. این رویکرد: از منظر روش شناختی کثرت گرا و چند بعدی است. ظاهرا برخی از نواندیشان مسلمان رویکرد اول و برخی از فیلسوفان اسلام رویکرد دوم را پذیرفته اند. اما عموم اندیشمندان و عالمان اسلامی گرایش به رویکرد سوم دارند. در این پژوهش بعد از نقد و بررسی ادله این نتیجه بدست می آید که رویکرد جامعیت گرا، درست و قابل دفاع است. ولی از آنجا که تقریرهای گوناگون و بسیار متعارضی برای جامعیت گرایی بیان شده است؛ تفسیر خاصی از این رویکرد بیان می شود تا هیچ تنافی و تعارضی و با نقش حس و تجربه و عقل در زندگی اجتماعی نداشته باشد. هر چند بی تردید، اصالت با آبادانی آخرت است و سعادت دنیا هدف نهایی نیست. لیکن برای رسیدن به غایت اصلی؛ راهی جز اصلاح امور دنیوی وجود ندارد. و بنا بر همین نکته؛ تحقق اهداف بعثت به معنی حضور واقعی و فعال دین در تمامی عرصه های اجتماعی و طرد و نفی سکولاریسم است. پس با آنکه هدف نهایی بعثت پیامبران آسمانی، تحصیل سعادت معنوی و آن جهانی را برای مردم تأمین می کنند؛ افزون بر انسان سازی؛ به جامعه سازی نیز می پردازند و این جهان مادی و زندگی دنیوی را نیز بر اساس قوانین و ارزش های الهی سامان می دهند و عدالت را در ساحت های گوناگون اجتماع اقامه می کند.