این پژوهش در صدد آن است که « جایگاه اهل بیت (ع)در تأویل قرآن »رابررسی و تحلیل نماید و برای رسیدن به این هدف کلی، اهداف فرعی: بررسی معنای اهل بیت، بررسی معنای لغوی واصطلاحی تأویل ، بررسی معنای لغوی واصطلاحی تفسیر ، تفاوت تفسیر با تأویل ، بررسی معیارهای تأویل صحیح از نظراهل بیت(ع) و بررسی جایگاه اهل بیت (ع)در اسلام وقرآن طراحی گردیده است. با توجه به موضوع و هدف پژوهش و همچنین امکانات موجود، روش تحقیق توصیفی تحلیلی برای موضوع انتخاب و با استفاده از فن فیش برداری، مطالب جمع آوری گردید.وپس از بررسی و تحلیل یافته های پژوهش نتایج ذیل حاصل گردید: از آنجا که قرآن کریم، دارای ظاهر، باطن، تأویل و تنزیل است، علم به باطن و تأویل قرآن کریم در اختیار معصومین علیهم السّلام است و آن بزرگواران احاطة تام بر همة ابعاد قرآن دارند. به تعبیر دیگر پیوند میان قرآن و اهل بیت، پیوند میان نور و بینایی است؛ گرچه نور وحی در ذات خود روشن و روشنگر است، اما بهره گیری از آن، نیاز به چشمانی بصیر و نافذ دارد و راهندازان طریق دیانت به میزان بصیرت و بینایی خویش از آن سود می جویند. مهمترین محدودیت این تحقیق در دسترس نبودن برخی از منابع اصلی و کتب مرجع در محل سکونت بود. پیشنهاد می شود که تحقیقی مجزا در باره ی « جایگاه اهل بیت در تفسیر قرآن » که رابطةنزدیکی نیز با بحث تحقیق حاضر دارد ، مورد مطالعه قرار گیرد. کلید واژه ها : تأویل ، تفسیر ، اهل بیت (ع)در قرآن .