ولایت امام و گستره آن در تفکر شیعی با تاکید بر آموزه های صحیفه سجادیه
نام نخستين پديدآور
آل رسول سوسن, نعمتی پیرعلی دل آرا, بالاخصال اکرم
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
با توجه به معنای لغوی، کاربردهای قرآنی و استعمالات بیانی اهل بیت (ع)، ولایت قربی است که بر اساس آن نوعی خاص از تصرف، مالکیت، حاکمیت و تدبیر ایجاد می شود. تبیین معارف عالیه الهی در دعای صحیفه سجادیه در خصوص ولایت و گستره آن و نقش امام سجاد (ع) در انتقال آموزه امامت و ولایت، هدف این تحقیق است که با تامل در فرازهای مختلف دعاها و به شیوه توصیفی مورد توجه و تحلیل قرارگرفته است. امام در مواضع متعددی ضمن تصریح برمقام ولایت اهل بیت (ع)، به تبیین هدایتگری امام حق پرداخته و بقای دین الهی را وابسته به این امر معرفی کرده اند. ایشان ضمن تاکید بر نصب الهی امام و استمرار زمانی این نصب، امام را به واسطه بهره مندی از علم لدنی، عصمت، عدالت و مرتبه اعلای افضلیت، حجت و ولی خدا معرفی کرده و تحقق هدایت را به دو امر هدایتگری امام واطاعت حاصل از معرفت مأمومین وابسته می دانند. از همین روی، امرولایت را در دوبعد تکوین و تشریع مطرح ساخته و تربیت همه جانبه و نیل به کمال و سعادت را شأن تربیتی ولایت تکوینی امام معرفی نموده اند. بر همین اساس، ولایت تکوینی را لازمه ضروری ولایت تشریعی دانسته و حق سرپرستی و رهبری را برای امام به اثبات می رسانند.