مولوی در مثنوی بر اهمیت شناخت نفس تأکید کرده است. وی برای به تصویر کشیدن نفس که مفهومی مجرد، انتزاعی و دور از ادراک انسان است، از میان مواد سازنده صور خیال، از تمثیل بهره گرفته تا بین نفس انسان و عناصر طبیعت ارتباط برقرار کند. از مراتب و درجات نفس نیز به نفس امّاره بیشتر توجه داشته و کوشیده است زشتی های آن را از طریق تمثیل های حیوانی و استفاده از عناصر اربعه و جمادات در حکایت ها بازگو کند و بدین وسیله، نکات تعلیمی و اخلاقی در باب تحذیر از نفس امّاره را با شیوه ای غیر مستقیم و تأثیرگذار بر ذهن و روان مخاطب جاری سازد. هدف این پژوهش، بررسی مفهوم تمثیلی نفس امّاره در سه دفتر اول مثنوی معنوی است. بدین منظور تمثیل های نفس امّاره از سه دفتر اول استخراج و به دو گروه تمثیل های حیوانی و موجودات خیالی و تمثیل های عناصر اربعه و جمادات تقسیم شده اند. بسامد و میزان استفاده از این تمثیلها نیز از طریق نمودارها نشان داده شده است تا نتیجه تحقیق عینی تر و ملموس تر گردد. در تمثیل های دسته اول، موجودات خیالی بیشترین بسامد را نسبت به حیوانات دارند و در تمثیل های عناصر اربعه و جمادات، آتش بیشتر از عناصر دیگر در مفهوم نفس امّاره ظاهر گشته است.
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
عنصر شناسه ای
درجات نفس;آیات درجات نفس;حکایت های مثنوی;نفس اماره در مثنوی;تمثیل نفس اماره;تمثیل در مثنوی;تعریف نفس;خود شناسی;نفس اماره;مقام نفس اماره;تمثیل;استدلال مبتنی بر تمثیل(اصطلاح وابسته);مثنوی;
تقسیم فرعی موضوعی
نفس در قرآن;آیه 53 یوسف;نفس لوامه در قران;نفس مطمئنه در قران;نفس و دوزخ;تمثیل نفس به سگ;آیه 7 شمس;آیه 8 شمس;نفس لوامه;نفس مطمئنه;اژدها;آیه 176 اعراف;نفس ملهمه;