تحفه الهی: دوستی از دیدگاه قرآن و سنت، پیامدهای فردی و اجتماعی آن
نام نخستين پديدآور
زهره سنجری
وضعیت نشر و پخش و غیره
محل نشرو پخش و غیره
پایگاه اطلاع رسانی حوزه
تاریخ نشرو بخش و غیره
1391
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
چکیده یکی از نیازهای هر انسانی بعد از رشد جسمانی، رشد روحانی و معنوی اوست که نهایت این رشدروحانی و معنوی تکامل و کمال انسانی می باشد و یکی از عواملی که در کمال هر انسانی دخالت دارد مسئله دوستی و دوستان می باشد چرا که دوستان نقش مهمی را در رساندن انسان به درجات کمال ایفا می کنند. دوستی یعنی ایجاد و ارتباط عاطفی دو فرد، یعنی پیوند دو قلب، انسان هایی که با فشردن دست یکدیگر پیمان می بندند تا در تمامی شرایط همراه و غمخوار هم باشند. دوستی دارای ابعاد و جنبه های مختلفی می باشد که هریک از آنها دارای اهمیت فوق العاده ای می باشند در نوشتار حاضر سعی شده دوستی از دیدگاه قرآن و سنت روانشناسان شرق و غرب مورد بررسی قرار گیرد. دوستی در قرآن از جایگاه ویژه ای برخوردار است. قرآنی که سخنان مهربانی را در خود جای داده که آئینش را نیز بر پایه های همین مهربانی و محبت استوار کرد و با کلام وحی آن را یادآور شد و در امتداد کلام وحی هرجا که از دوست، دوستی و عشق سخن به میان است، سخنان گرانبهایی از ائمه (ع) نیز می درخشد. در حقیقت دوستی دارای فوائد فراوانی می باشد که علاوه بر آثار مفید و پسندیده ظاهری در زندگی دنیوی، آثار بسیار ارزنده ای در زندگی فردی انسان نیز دارد. این انسان است که با دوستی افراد صالح و پیوند با آنها و تأثیر پذیری به درجات عالی و پاداش های بسیار نائل می گردد و باز همین انسان است که با دوستی کردن با افراد ناصالح علاوه بر ببدبختی در این دنیا، در آخرت هم چیزی جز هلاکت نصیبشان نمی شود. نقطه مقابل دوستی و همنشینی با دیگران، انزوا و گوشه نشینی و تنهایی است که مورد مذمت اسلام است چرا که انسان بدون دوست هیچگاه نمی تواند در این دنیا انسان صالح به حساب آید و در آن دنیا صاحب کمال. متأسفانه با تمامی سفارش ها محبت و دوستی جایگاه اصلی خود را از دست داده است و این مشکل را خود ما انسان ها ساخته ایم که بهتر است برای رفع آن بکوشیم. بهتر دیدیم در این تحقیق علاوه بر استفده از قرآن و کتب روایی، از کتب اخلاقی و روان شناسی نیز مدد گیریم تا هر چه بهتر اهمیت موضوع را بیان کرده و راهنمای صحیح در جهت برقراری این امر، یعنی محبت و دوستی باشیم و با این عمل از انحراف جوانانمان جلوگیری کرده و با توکل به خداوند متعال آموخته ها را به مرحله عمل رسانده و برای بهترین نوع آن تلاش و کوشش نمائیم تا بهترین نوع تأثیر را پذیرفته و به نتیجه ایده آل برسیم.