تا آنجایی که از حدود دو سده قبل از ظهور اسلام از تاریخ زبان عربی که قرآن به آن نازل شده است، اطلاع داریم، زبانی در جزیره العرب رواج داشته است که برای شعر و خطابه به کار می رفته است. این زبان از هر گونه خطای گفتاری مصون بوده است تا این که پس از ظهور اسلام و آغاز فتوحات اسلامی غیرعربها وارد جامعه عربی شدند و همین امر سبب شد توسط آنان که این زبان را از توده مردم می آموختند، خطای در گفتار (= لحن) به زبان عربی وارد شود. مسلمانان برای پاسداری از این زبان تلاش هایی کردند. در این مقاله می کوشیم ضمن یک بررسی تاریخی در خصوص زبان عربی به یکی از این تلاش ها یعنی نقط و تالیفاتی که از رهگذر آن و برای پاسداری از قرآن به وجود آمده و مالا سبب تکامل خط عربی گردیده است، بپردازیم.