«حدیث ثقلین»، از احادیث بسیار مهم نبوی است که بیش از سی نفر از صحابه پیامبر (ص)، شمار بسیاری از تابعین و عالمان اسلامی در قرن های مختلف، آن را روایت کرده اند. اهتمام پیامبر اکرم (ص) به این حدیث تا حدی است که در مکان ها، زمان ها و مناسبت های مختلف آن را بیان کرده و با تاکید بسیار، آن را یادآور شده است. ایشان قرآن و عترت خویش را به عنوان دو میراث گرانبها در میان امت اسلامی باقی می گذارد. آن دو، تا قیامت هرگز از هم جدا نخواهند شد و هدایت مسلمانان در گرو تمسک به آن دو می باشد. مفاد روشن حدیث، عصمت و افضلیت عترت پیامبر (ص) است؛ لذا جز بر اهل بیت عصمت و طهارت (ع) قابل انطباق نخواهد بود. از طرفی، عصمت و افضلیت از شرایط اساسی امامت است. لذا حدیث ثقلین بر امامت اهل بیت عصمت و طهارت (ع) دلالت می کند. مضافا این که وجوب تمسک به آنان که مدلول دیگر حدیث است، دلیل دیگری بر امامت آنان است. از سوی دیگر، جدایی ناپذیری عترت از قرآن کریم و بالعکس، گویای آن است که زمین و زمان، هرگز از امامت اهل بیت عصمت و طهارت (ع) خالی نخواهد بود. بدین جهت، این حدیث شریف از دلایل روشن بر وجود امام عصر (عج) می باشد.
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
عنصر شناسه ای
عترت پیامبر (ص);اهل بیت پیامبر (ص);امامت اهل بیت (ع);وجود امام عصر (عج;حدیث ثقلین;عصمت;افضلیت;عصمت;حدیث ثقلین;