ابوعثمان عمرو بن بحر ملقب به جاحظ، ادیب و متکلم معتزلی قرن سوم یکی از مدافعان قرآن و موسس علم بلاغت است، وی در رد نظریه صرفه استادش کتابی به نام «نظم القرآن» نوشت که در حال حاضر مفقود است. اما جاحظ در نوشته های خود مستقیم یا غیر مستقیم به اعجاز پرداخته است. داده های ادبی و کلامی فراوان که جاحظ در تبیین نظریه اش مطرح کرده، کاوش اندیشه اعجاز نزد جاحظ را برایمان ضروری می سازد. آنچه با مطالعه در آثار جاحظ نمود پیدا می کند، شیوه وی در بیان و تبیین مسئله اعجاز قرآن است. وی با دو مبنای زبانی و بلاغی تصویر روشنی از اعجاز بیانی قرآن را نشان داده است.