بررسی سیمای پیر در ابیات عرفانی با تکیه بر مثنوی مولوی
نام نخستين پديدآور
ملک محمد فرخ زاد، نسیم اکبر بالایی
وضعیت نشر و پخش و غیره
محل نشرو پخش و غیره
ساوه
تاریخ نشرو بخش و غیره
بهار/1392
نام ناشر، پخش کننده و غيره
دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
سیمای پیر در عرفان اسلامی دارای جایگاه ویژه ای است. کتاب های عرفانی نیز کم و بیش، به ترسیم و توصیف سیمای پیر پرداخته اند و اهمیت و لزوم آن را به روشنی برشمرده اند که در این میان حدیقه سنائی، منطق الطیر عطار، مثنوی مولوی و دیوان حافظ دارای اهمیت خاص و نقش بنیادی بوده اند. با نگاهی عمیق به واژه پیر و بررسی تجلی شخصیت عرفانی او و وجودش در ادبیات عرفانی در ابتدا و سپس در آثار این شاعران و عارفان بزرگ می توان به اهمیت و تاثیر سیمای پیر در هر یک از آثار فوق و جامعه آن زمان دست یافت، در این مقاله در فصل های مختلف به صورت مجزا و به تفصیل به توضیح و بررسی سیمای پیر در هر یک از این آثار پرداخته شده است، و باید توجه داشت که این بزرگان با آفرینش این آثار به فهم هر چه بیشتر اوضاع و احوال عرفانی شاعران بزرگ از ورای آموزه های عرفانی و تجربیات شخصی آنان کمک شایانی کرده اند. مقایسه سیمای پیر در این چهار اثر در روشن شدن هر چه بهتر برخی از زوایای اعمال و رفتار پیر و درک صحیح این متون بی تاثیر نخواهد بود.