نیایش های امام سجاد (ع) در صحیفه، سرشار از مضامین لطیف و دلپذیر است. این دعاها نشانه ذوق سرشار، روح متعالی، بزرگ شخصیت و درد آشنایی آن حضرت (ع) است. خواننده این دعاها با اندکی ژرف نگری و تامل، لذتی معنوی و روحانی احساس می کند که همه لذت های مادی با آن برابر نیست ودر می یابد که این کتاب، صحیفه معرفت است.با وجود پژوهش های فراوانی که پیرامون این کتاب انجام پذیرفته است، جنبه ادبی و هنری آن کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. در این مقاله پس از مقدمه و نگاهی به اوضاع سیاسی – اجتماعی زمان امام سجاد (ع)، ضمن تبیین ادبیات عصر امام سجاد(ع)، ادبیات کلام امام (ع) در صحیفه سجادیه مورد بررسی قرار می گیرد.