کتاب «الافلوطینیة المحدثة و التوحید الاسماعیلی» اثر محمد عبدالحمید الحمد به زبان عربی می باشد. این کتاب راجع به تأثیر پذیری اسماعیلیان از نوافلاطونیان در بخش توحید بحث کرده است. نویسنده مطالب کتابش را در دو باب تنظیم کرده و هر بابی متضمن چند فصل است. باب اول که راجع به تأثیر آثار نوافلاطونیان بر تفکر مسیحی است دارای چهار فصل می باشد. مؤلف در فصل اول از مسائلی نظیر مکان زندگی، محل تحصیل و اساتید افلوطین سخن گفته و به برخی از مهمترین تفکرات وی نظیر عنایت الهی، صدور عقل از واحد، صدور نفس از عقل و خیر و شر اشاره کرده است. سپس در فصل دوم به زندگی شاگرد افلوطین - یعنی فرفوریوس - و افکار و تأثیرات وی می پردازد. در فصل سوم و چهارم نیز به دیگر شخصیت های مؤثر نوافلاطونیان توجه شده است. نویسنده در باب دوم سخن از تأثیر نوافلاطونیان بر تفکر اسلامی گفته و مطالبش را در چهار فصل گنجانده است. در فصل اول به سیر تطور تصوف در جامعه اسلامی اشاره رفته و در فصل دوم از ظهور دعوت اسماعیلی و منشأ پیدایش آن سخن گفته شده است. در فصل سوم به فلسفه ابوبکر رازی و مناظره هایی که بین اسماعیلیان و غیر آنها اتفاق افتاده است پرداخته شده و در فصل چهارم از رسائل اخوان الصفا و نقش اسماعیلیان در تألیف و شرح آن سخن به میان آمده است.