عنوان

واقع گرایی در فلسفهٔ دین ویلیام جیمز

زبان متن نوشتاري يا گفتاري و مانند آن

فارسی

عنوان اصلي

واقع گرایی در فلسفهٔ دین ویلیام جیمز

نام نخستين پديدآور

عباس حاج زین العابدینی , محسن جوادی

محل نشرو پخش و غیره

تهران

تاریخ نشرو بخش و غیره

بهار و تابستان /1394

نام ناشر، پخش کننده و غيره

دانشگاه امام صادق (ع)

متن يادداشت

علاقهٔ اصلی جیمز به موضوع دین معطوف به نتایج عملی باور دینی در زندگی واقعی شخص صاحب باور بوده است. رهیافت عام او برای توجیه صدق باور دینی نیز توسل به همین نتایج است. همین زمینه و برخی از اظهارات خود جیمز در خصوص ملاک صدق باور سبب شده است که برخی از مفسران جیمز او را فیلسوفی بدانند که تلاش کرده تا «عمل گرایی» را همچون بدیلی برای «واقع گرایی» در عرصهٔ متافیزیک، معرفت شناسی و فلسفهٔ دین مطرح کند. در این مقاله با استناد به مجموع بیانات جیمز در باب صدق باور و نیز آرای او در زمینهٔ تجربهٔ دینی نادرستی تفسیر یادشده نشان داده و ثابت می شود که در نظریهٔ صدق جیمز وجود واقعیات مستقل از ذهن پیش فرض گرفته شده و التزام جیمز به عمل گرایی در عرصهٔ توجیه باور دینی منافاتی با التزام او به واقع گرایی دینی، یعنی دیدگاه قائل به وجود قابل شناخت و مستقل از ذهن موضوع باور دینی، ندارد.

عنصر شناسه ای

رئالیسم; نظریه صدق;باور دینی;فلسفه پراگماتیسم;فلسفه دین;

تقسیم فرعی موضوعی

اخلاق باور;رابطه صدق و سودمندی;اثبات پراگماتیستی خدا;تفاسیر غیر واقع گرایانه از جیمز;اخلاق باور سود گرایانه;مسئولیت در برابر حقیقت;تعریف ویلیام جیمز از مطصلحت;اجماع نهایی;واقع گرایی باور دینی;حس واقعیت;واقعی بودن غیب;

مشخصه منبع قراردادي

نوع ماده

مقاله;