عنوان

بررسی تهذیب اخلاق از نگاه حکمای اسلامی در قیاس با قرآن

زبان متن نوشتاري يا گفتاري و مانند آن

فارسی

عنوان اصلي

بررسی تهذیب اخلاق از نگاه حکمای اسلامی در قیاس با قرآن

نام نخستين پديدآور

جمال احمدی، کژال فداکار

متن يادداشت

اخلاق عبارت از هیأتی راسخ در نفس است که به سهولت و بدون نیاز به فکر و رؤیت، مصدر افعال باشد . اگر آن هیأت منبع صدور افعال زیبا و پسندیده باشد، آن اخلاق را نیکو گویند. و اگر بر عکس باشد آن اخلاق ناپسند است. در دین اسلام پس از داشتن عقیده و باوری صحیح و توحیدی، رسیدن به اخلاق پسندیده مهمترین هدفی است که بدان توصیه شده است. آنچه که در این مقاله خواهد آمد ، نگاهی به تهذیب اخلاق از نگاه حکمای اسلامی در قیاس با قرآن است. و اشاره خواهد شد که کتابهایی که از ارسطو تاکنون در مورد اخلاق نوشته شده دو رویکرد دارند: رویکرد اول طرح مباحثی تئوریک و نظری در باب علم اخلاق که بنیان گزار آن ارسطو بوده و بر اساس بینش فلسفی خود به ارائه‌ی مطالب به صورت عقلیِ محض پرداخته است. رویکرد دوم که در میان فیلسوفان و حکمای اسلامی دیده می ،شود از طرفی استفاده از مبانی نظری فلاسفه در مورد اخلاق است و از طرف دیگر طرح رذایل و فضایل اخلاقی عموماً بر اساس متون دینی (=قرآن و سنت) بوده است. این پژوهش که به روش تحلیلی-توصیفی نوشته شده، حاوی این نتیجه است که بیشتر مباحث انسانشناسانه‌ی حکمای اسلامی، همان مباحث پیشین حکمای یونان بوده که در قالب ترجمه‌ی مواریث یونانی به ادبیات اسلامی راه پیدا کرده است. اما در شمردن رذایل و فضایل اخلاقی مهمترین منبع آنها قرآن بوده است.

عنصر شناسه ای

تهذیب نفس;انسان شناسی;علم اخلاق;اخلاق دینی;احادیث و روایات;حسن و قبح;دین اسلام;اخلاق;اخلاق اسلامی;

تقسیم فرعی موضوعی

محیی‌الدین ابن عربی;بنی امیه;کتاب و سنت;غزالی;مولوی;فضایل و رذایل اخلاقی;حکمت یونان باستان;حکیم سنایی;اخلاق در قرآن;ابن مسکویه;ارسطو;قرآن;پیامبر;

مشخصه منبع قراردادي

نوع ماده

مقاله;