معیارهای مصلحت گرایی در رفتارهای حکومتی بر اساس آموزههای امام (ع)
نام عام مواد
[سمینار]
نام نخستين پديدآور
/ سیده خدیجه توسلی شلمانی
نام ساير پديدآوران
؛ استاد ارزیاب: فضل الله خالقیان
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
: دانشگاه قرآن و حدیث(پردیس تهران)
تاریخ نشرو بخش و غیره
، ۱۳۹۲
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۴۴ص
يادداشت کلی
متن يادداشت
کلیدواژه: امام علی(ع)، معیار، مصلحت، منفعت، حکومت
یادداشتهای مربوط به نشر، بخش و غیره
متن يادداشت
چاپی
یادداشتهای مربوط به کتابنامه ، واژه نامه و نمایه های داخل اثر
متن يادداشت
کتابنامه: ۴۱ - ۴۳؛ همچنین به صورت زیرنویس
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
کارشناسی ارشد
نظم درجات
علوم حدیث(گرایش نهج البلاغه)
زمان اعطا مدرک
۱۷/۷/۱۳۹۲
امتياز متن
۵/۱۸
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
مصلحت از دیدگاه اشخاص، نسبت به یک موضوع متفاوت است، هر کسی طبق عقل خود مصلحت امر را در نظر می گیرد دین مبین اسلام دینی کامل وفراگیر است و در صورتی که قصد زندگی دین مدارانه داریم باید علاوه بر عقل فردی و جمعی خود، از آموزههای دینی نیز استفاده کنیم. بعضی از احکام ثابت و تغییر ناپذیر وبعضی برحسب شرایط زمانی و مکانی متغیّرند. انسانها به خاطرزندگی اجتماعی شان باید از قانون پیروی کنند وگرنه هرج و مرج پدید می آید . حکومت و در رأس آن حاکم ، بر اساس مقرّرات ، مصالح و مفاسد را محاسبه کرده وآنچه که به خير و صلاح مملکت است را تحت عنوان حکم حکومتی صادر می کند ؛ ارزش حکم حكومتی به مصلحت آن است که محقّق میشود و با تغییر مصلحت؛ حکم نیز متغیّر است؛ با نگاه و بررسی رفتارهای حکومتی حضرت علی (علیه السلام) برای مصالح حکومت می توان به معیارهایی دست یافت که با آن، بتوان مصلحت را تشخیص داد.معیارها شامل: هماهنگی با ساختار وتعالیم اسلام،استفاده از نظر متخصّصان، توجّه به اختلاف آداب اجتماعی و موقعيّت جغرافيايی، دوراندیشی، عمومیّت و پایداری و مصلحت در زمینه¬ی مسائل غیر عبادی است وهنگام تعارض مصالح باید اولویت بندی نمود و هر کسی می تواند با الگو قرار دادن معیارها زندگی هدفمندی داشته وگمراه نشود و بیشترین بهره دنیوی و اخروی را برده و سعادتمند و رستگار شود.
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )