پرسش محوري در حوزه رسانه و دين اينست که آيا بايد رسانه را به مثابه امري قدسي و ديني نگاه کرد يا رسانه ذاتا امري سکولار و غير ديني است؟ اغلب به سبب فقدان پژوهش هاي مناسب، دو حوزه رسانه و دين به طور مجزا مورد مطالعه قرار مي گيرد و تحليل نسبت ميان ارتباطات (رسانه) و تجدد يا مدرنيته بر مبناي سه نگرش روابط ملي، فايده گرا و ساختارگرا انجام مي شود. بسياري از نظريات موجود درباره دين و رسانه، به سوي «دين رسانه اي» گرايش داشته و يا در حالتي خوش بينانه درصدد توضيح ابزار بودن هر يک براي ديگري است. رسانه ديني تاکيد دارد که نه رسانه صرفا ظرفي براي دين است و نه تکنولوژي رسانه مي تواند دين را در حد يک پيام فرو بکاهد. از اين رو نه مي توان رسانه را پديده اي ثانوي فرض کرد و نه دين را امري منحاز. نخستين مساله در تبيين دين و رسانه، بازشناسي ذات رسانه، ويژگي هاي رسانه، ظرفيت و توانايي رسانه، تاريخ معرفتي و دانش رسانه، نسبت ميان رسانه و فرهنگ غرب و تفکر ليبرالي، رسانه و ذات سکولاريسم و مسائل تمدن است. در اين مقاله، کارکردهاي رسانه، رويکردهاي قابل بحث در باب رسانه و دين و ساحت هاي قابل تداخل دين در رسانه ديني بررسي شده است.
قطعه
عنوان
دوفصلنامه مطالعات ميان رشته اي در رسانه و فرهنگ (رسانه و فرهنگ)
شماره جلد
، ۱(۱)
تاريخ نشر
، بهار و تابستان ۱۳۹۰
توصيف ظاهري
: ص. ۶۳-۸۴
اصطلاحهای موضوعی کنترل نشده
اصطلاح موضوعی
رسانه
اصطلاح موضوعی
دين
اصطلاح موضوعی
مدرنيته
اصطلاح موضوعی
رسانه ديني
اصطلاح موضوعی
دين رسانه اي
اصطلاح موضوعی
ذات رسانه
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )