#تعیین آگاهیهای بهداشتی افراد مبتلا به دیابت ملیتوس در رابطه با مراقبت از خود در بیماران بستری در بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سه ماهه تابستان سال ۴۷۳۱
نام نخستين پديدآور
#عباس آرمین
وضعیت نشر و پخش و غیره
محل نشرو پخش و غیره
دانشگاه علوم پزشکی کاشان - دانشکده پزشکی
تاریخ نشرو بخش و غیره
۱۳۷۴
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
#۹۱ص
يادداشتهای مربوط به شماره های شناسایی
متن يادداشت
تپ۱۰۰۲۷۷
یادداشتهای مربوط به نسخه موجود
متن يادداشت
۱
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
#پژوهشی که در رساله به پیوست تقدیم می گردد، بر اساس یک مطالعه توصیفی آینده نگر که به منظور تعیین آگاهیهای بهداشتی بیماران دیابتی مراجعه کننده به بیمارستان شهید دکتر بهشتی کاشان در سه ماهه تابستان ۴۷۳۱ انجام شده، نگاشته شده است. در این پژوهش مجموعا تعداد ۰۰۲ بیمار دیابتی تحت بررسی قرار گرفتند. پژوهشگر جهت کسب اطلاعات از پرسشنامه ای که در پایان این رساله یک نمونه از آن ضمیمه شده است استفاده نمود. این پرسشنامه از قبل با همکاری و هماهنگی استاد راهنما و سایر مشاورین تهیه و تنظیم شده بود و توسط خود پژوهشگر پس از تکمیل پرسشنامه ها یافته های بدست آمده، با کمک کامپیوتر و برنامه EPI5 مورد بررسی قرار گرفت و سپس تجزیه و تحلیل انجام گرفت و نتیجه نهایی اخذ شد. بر اساس نتایج حاصله اکثر مبتلایان به دیابت در این مطالعه زن بودند )۵/۹۵ درصد( و بیماران بالای ۰۶ سال بیشترین گروه را تشکیل می دادند. اکثر بیماران غیر چاق بودند )۵/۹۳ درصد( و ۸۷ درصد از بیماران را بیماران بیسواد تشکیل می دادند. استفاده از داروهای خوراکی شایعترین روش درمانی در این پژوهش بود)۰۵ درصد( و )۵۴ درصد( از بیماران کمتر از ۵ سال به دیابت مبتلا بودند. در کل آگاهیهای بهداشتی بیماران مبتلا به دیابت در رابطه با مراقبت از خود کم است )۹/۱۵ درصد( به خصوص در رابطه با آگاهی از بهداشت پا )۱۴ درصد(، بهداشت دهان و دندان )۸۱ درصد(، عفونت دهان و دندان )۸۱ درصد( و نقش ورزش در درمان دیابت )۹۴ درصد( که کمتر از نیمی از بیماران در این مورد آگاهی دارند. میزان آگاهیهای بهداشتی در بیماران زیر ۹۱ سال بیشترین میزان می باشد و با افزایش سن کاهش می یابد. اختلاف جزئی بین مردان و زنان در رابطه با آگاهیهای بهداشتی وجود دارد. علاوه بر موارد فوق افزایش جثه و عدم درمان همراه با کم بودن میزان آگاهیهای بهداشتی می باشد. در حالیکه افزایش مدت زمان ابتلا و افزایش میزان تحصیلات باعث افزایش میزان آگاهیهای بهداشتی می شود. اکثر بیماران جهت دریافت رژیم غذایی به پزشک مراجعه می کنند )۵/۱۴ درصد( و تعداد کمی به متخصصین تغذیه مراجعه می نمایند )۵/۵ درصد( و از این بیماران که دستور رژیم غذایی دریافت داشته اند، فقط )۵/۴۶درصد( رژیم توصیه شده را رعایت کرده اند. در کل کمتر از یک سوم بیماران توصیه های بهداشتی را به شکل جدی رعایت می کنند. پزشک به عنوان تنها منبع اصلی کسب آگاهی برای بیشتر بیماران بوده )۵/۲۳ درصد( و کادر پیراپزشکی و وسائل ارتباط جمعی به تنهایی منبع کسب آگاهی برای هیچ بیماری نبوده است )۵/۴۱ درصد( از بیماران هیچ گونه آگاهی در رابطه آگاهیهای بهداشتی مورد بررسی نداشتند. مراتب فوق به طور گسترده تر به شکل جدول و گراف مشخص شده است. از نتایج فوق چنین استنباط می شود که در کل میزان آگاهیهای بهداشتی بیماران مبتلا به دیابت در رابطه با مراقبت از خود کم است و علاوه بر این انگیزه برای رعایت آگاهیهای بهداشتی در عمل نیز ضعیف می باشد. در پایان پژوهشگر وظیفه خود می داند که با استناد به جداول و نتایج حاصله از این پژوهش، موارد استفاده از آن را در برنامه ریزیهای بهداشتی - درمانی بهمراه پیشنهاد جهت تشخیص زودرس بیماری و پیشگیری از عوارض دیابت و پژوهشهای بعدی سایر مححققین ارائه نماید، تا در حد امکان گامی در جهت بهبود وضعیت بهداشتی و درمانی کشور عزیزمان برداشته شود