#نمونههای صفحهآرایی سنتی در شاهنامههای سدههای نهم و دهم هجری قمری )با تاکید بر شاهنامه بایسنغری(
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
#ه، ۱۸۷ ص.: مصور، جدول
نام خاص و کميت اثر
1
یادداشتهای مربوط به نمایه ها، چکیده ها و منابع اثر
يادداشت هاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع
#از برجستهترین نسخ کتابت یافته از شعر فردوسی، نسخه شاهنامه بایسنغری است که در سال ۳۳۸ ه ق به قلم جعفر بایسنغری )تبریزی( کتابت شد. کتاب مذکور که یادگار بالندهترین دوره هنری ایران در مکتب هرات است، از حیث صفحهآرایی و چگونگی قرار گرفتن عناصر تزیینی و نگارهها در صفحه، همنشینی و همفکری کاتب، مذهب و نگارگر را میطلبید که این مهم با ریاست جعفر بایسنغری در کتابخانه سلطنتی بایسنغر میرزا محقق شد. شیوه صفحهآرایی منطبق بر آیین و سنن پیشینیان صورت پذیرفت و برآیند تجربیات هنرمندان در کمال دقت و اوج ظرافت در این نسخه سامان یافت. پس از پایان مکتب هرات این الگو طی دو سده )نهم و دهم ه ق( به طور پیوسته باقی ماند و راهگشای هنرمندان در سدههای بعدی شد