#مقایسه توموگرافی اسپیرال و سیتیاسکن اسپیرال از نظر دوز جذبی و سطحی غده تیروئید و پاروتید
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
#د، ۱۰۶ ص.: مصور )رنگی(، جدول، نمودار
نام خاص و کميت اثر
1
یادداشتهای مربوط به نمایه ها، چکیده ها و منابع اثر
يادداشت هاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع
#هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه دوز جذبی و موثر در تکنیکهای توموگرافی اسپیرال و سیتیاسکن اسپیرال در غدد تیروئید و پاروتید میباشد. در این تحقیق با استفاده از ارزیابی دوز پرتوهای تابش شده از دستگاه Cranex-Tom در توموگرافی مقطعی در تمام نواحی فکی برای هر ناحیه دهانی سه بار تابش اشعه صورت گرفت. یکبار برای هر دو فک توموگرافی با ۹۱ بار تابش اشعه انجام شد. برای دوزیمتری از فانتوم سر و گردن ساخت دانشگاه علوم پزشکی ایران و ۳۳ عدد۰۰۱ TLD استفاده شد و در اعماق مختلفی نسبت به سطح پوست در غدد تیروئید و پاروتید جایگزاری شدند. همین روش برای دستگاه سیتیاسکن با برنامهریزی برای تصویربرداری از دو فک و و فک بالا به طور جداگانه اجرا گردید. نتایج بررسی نشان داد که بیشترین دوز جذبی و موثر در غده پاروتید هنگام توموگرافی از کانین پایین معادل uGy ۸/۴۱ usv) ۲۵۳( و کمترین آن هنگام توموگرافی از سانترالهای پایین معادل uGY ۳۲ uSV) ۲/۵۳( است. بیشترین دوز جذبی و موثر در غده تیروئید هنگام توموگرافی از پرمولر دوم پایین معادل uGy ۶۶ و کمترین آن مربوط به مولرهای بالاست که معادل uGy ۶ است. بررسی تحقیقات و یافتهها نشان داد که دوز موثر توموگرافی اسپیرال از نظر دوز جذبی در غدد تیروئید و پاروتید پایینتر از سیتیاسکن اسپیرال میباشد.
یادداشتهای مربوط به فاصله انتشار
دوره ای که پیایند با این فاصله منتشر می شده
چاپی
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
کسي که مدرک را اعطا کرده
شاهد
زمان اعطا مدرک
۱۳۸۶-۱۳۸۵
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )